hiç kuşkusuz 19 mayıs 1919'a dönmeli önce.
samsun'a gitmeli hatta.
yaşamalı, gerekirse canını vermeli ama o adama ufacık da olsa yardım etmeli.
sonra cepheden cepheye koşmalı.
bir bir kameraya almalı o günleri.
almalı ki ibret olsun sözüm ona bugünün çağdaşlarına.
özgürlük ve demokrasiyi ağızlarında sakız edenlere izletmeli önce.
sonra meclise gitmeli.
anadolu ve rumeli müdafai hukuk üyelerini bir bir dinlemeli.
sokaktaki ayşe teyze ile ahmet amcanın fedakarlığını görmeli.
tokat yollarında 15'lik delikanlıların fedakarlığını görmeli.
sonra o tokat'ın üstünden uçakla geçip geçtiği her yeri sömürenleri düşünmeli.
ülkenin değerini anlamalı önce.
sonra geri dönmeli, dönmeli ki düzeltmeli bugün yapılan onca şeyi.
subjektif diyeceğim de başlık zaten başlı başına subjektif ulan...
neyse işte şahsım için 1985 baharı olabilir muhtemel. ebeveynlerimi bulup da bu şeye engel olabilirsem benim için her şey yeniden başlayabilir. ya da hiç başlamamış olurum(ki bu benim tercihimdir).
