Yıllar geçtikçe, ki o yıllar pek de uzun sayılmaz. inanılmaz bir evrim geçirip çirkinleşmektir.
Bana ne oldu bilmiyorum ama aynalara küstüm. Psikolojik olarak sorunlarım oldu ve hala da var. tamam zayıfladım, tamam yüzüm artık hep asık. Evet mutsuzum ama bu kadar değiştirmemeliydi tüm bunlar beni diye düşünüyorum.
Sanki ben ben değilim. Ya da değişmez bir biçimde artık ben bu benim. Belli ki artık özlediğim o insanı geride bıraktım çoktan. Onu yitirdim büsbütün. Şimdi ona dair ne kaldı bende? Ne onun mutluluğu ne onun gücü, kuvveti, direnci, hayalleri.
Ne oldu bana bilmiyorum. Sadece nasıl bu kadar çirkinleştiğimi, değiştiğimi düşünüyorum. Üzülüyorum elbette tüm bunlara.
