insanların yeni bir ayrılık ya da acıdan sonra birbirlerine verdikleri öğüt 'zaman herşeyin ilacıdır' o anı yaşayan kişi için hiçbir şey ifade etmeyen, kelimeler topluluğuyken , zamanla sahidende doğru olduğu görülen cümle.. evet, zaman herşeyin olmasa da bir çokşeyin ilacıdır.
zaman her şeyin ilacı ama bazen zaman bazı şeylerin kaybı olarak da görülebilir. bir de bakmışsın bir arpa boyu yol gidip eline hiçbir şey geçmediğini görmüşsün. en kötüsü de zamanın geri dönüşü olmadığı gerçeğini görmek...
(bkz: iki ucu boklu degnek)
ilaç olan zaman mıdır, yoksa unutma yetisi midir, diye düşündüren cümledir.
aslında ilaç olan, unutma yetisidir ve bu zaman geçince mi etkisini gösterecektir?
yoksa ilaç olan zamandır ve zaman geçtikçe, unutma yetisi mi devreye girecektir?
bknz: entrynin sonuna dogru sacmalamak ...
edit: hatta, başından itibaren de olabilir.
Derdin verdiği ızdırabın katsayısı göz önüne alınarak, söz konusu ilacın dozajında hatrı sayılır oynamalar olabilecek türden bir varsayımdır. (bkz: sıkıysa unut)
zaman herşeyin ilacı mıdır bilinmez ama ortada bir gerçek varsa ki o da şudur unutmak insanın kendi elinde olandır, zamanın pek de katkısı olacağı düşünülmez sadece yeni yaşanılanlar bir eskisinin yerini aldığından unutulmuş gibi geliyordur, bu ise sadece bilinç altı sisteminin yenileri kabul edip eskileri bir kat daha alta atmasıdır.aynen telefonlardaki son aranan 10, 20, 30 ... gibi ...
unutulur her gidiş, her kaçış, her seviş. unutulur zamanla. gözlerinde nemi, ellerinde izi kalır geriye. düşünürsen vardır orda bir yerlerde. düşünmezsen hatırlatır kendini. sanırsın zaman ilacıdır herşeyin. inanırsın kendi yalanına. yinelersin her tekrar hafifletirmiş gibi yalanının izini. söylersin zaman her şeyin ilacıdır. sel gider kum kalır, ahh; zaman biter acı baki kalır.
zamanla unutulur en büyük acılar bile, günlük hayatta aklınıza gelmez olur bir süre sonra.. ama içerde bir yerlerde hala aynı derecede durmaktadır istenilen zamanlarda çıkarılır ve bakılır o acıya sonra tekrar rafa kaldırılır.. işte zaman sadece bazı acıların geri planda kalmasını sağlar tıpkı ilaçlar gibi.. asla tam olarak geçmez ama hafifletir acıyı..
zaman ilaç değildir, ne var ki yaralar da baki değildir, zaman burada kendine iyi edici bir pay çıkarmamalıdır. öyle ki bazen iyice acımasızlaşır da yavaşlar bile, öyle yavaşlar ki, durdu sanırız bazen... o yalnızca seyir eder, endam eder gider. ardından kabuk kopartırız yaralarımızdan...
doğru bir önerme fakat karar verilemeyen taraf bunun iyi mi yoksa kötü mü olduğudur. şöyle ki zaman herşeyin ilacıdır demek insan zamanla herşeye alışır demek. önemli olan konu da bu. herşeye alışmak o kadar iyi mi? çünkü zamanla insan herşeye alıştıkça herşey doğal gelmeye başlayacak ve farkındalığımız,farkındalıklarımız azalacak. oysa dünyayı bir bebeğin gözlerinden görmek ve herşeye şaşkın bir bilinçle bakmak daha iyi değil mi?
