Bağdat sokaklarında bir satıcı olanca sesiyle bağırıyordu: Sermayesi erimekte olan bu zavallıya yardım edin!. Öğle vaktiydi. Yaz mevsimiydi. Taşı toprağı yakıp kavuran sıcak yüzünden adamın alnından boncuk boncuk ter boşalıyordu. Bir elinde bu mevsimin en gözde malı olduğu halde, bağırmaya devam ediyordu: Sermayesi erimekte olan adama yardım edin!. Adam buz satıyordu. Ömür buzdur, zaman sermaye.
