Her zaman ki beklediğim duraktayım. Geçen hafta aynı günlerde rastladığım bir ağabeyimiz annesi ile otobüs bekliyor. Teyze pek yürümek istemediğinden başka bir otobüsle gitmek istiyor. Ağabeyimiz ise ısrarla ''binseydik, senin yüzünden binmedik'' diye hormurdanıyor. Teyze ezilip büzülüyor ne yapsın kadıncağız. Ertesi hafta yine aynı ağabey bu kez yanında annesi değil pek muhterem olmalı ki bir bayan arkadaşı ile tam bir kedi modunda. işte zalimlik.
"Kimseye bir kötülüğüm dokunmadan yaşarken, zulmün elinde zalim oldum."
Mahir ünsal eriş, olduğu kadar güzeldik, iletişim yayınları, 3. baskı, zehir miktarda öyküsü, sayfa 106, 3. paragraf.
Her dinlendiginde kalbi yerinden sökercesine acıya ve umuta sebep olan şarkı.
yakıyor. ölmesini bile istiyorsun anlık olarak o zalimin. ama bir an işte. sonrasında bunu dusunebildigin için kendine kiziyorsun, hatta ceza bile verebilirsin kendine. bir insan sevdiği kişinin ölmesini ister mi hiç? canı yansa kahrolmaz mi? hem de nasıl! kiyamazsin da bir umuta sarilirsin her seferinde, Yaradana siginirsin.
Ben herkesi sevmelisin zırvalığından iğrendiğim kadar hiçbir şeyden iğrenmiyorum. Zalimlere karşı verilebilecek tek kabul edilebilir tepki onlara kin duymaktır, gerektiğinde savaşmaktır.
