sen bir zafer sarhoşuydun
sözlerinle yaralarken
zevk alıyordun
acıttıkça yüreğimi
sesim titredi
konuşamadım
ağlıyordum
duyuyordun
öyle bir çınlıyordu ki gülüşün
sanki ayrılmıyordun da
intikam alıyordun
sen bir zafer sarhoşuydun zaferlerin sonu yalnızlıktır
biliyordun
dinlemiştik ya şarkıyı beraber
çınlıyordu kulaklarımda yeniden
sen kaybedeceklerini bilmiyordun
gülüyordun
sensiz ömrüm daha aydınlık
daha güzel olacak
olmuyor ayrılalım diyordun
giden kaybedendir her zaman
öğrenmen için bugünün gelmesi gerekmiş
zafer sarhoşluğu içinde
sana gülüyorum.
