sabırlı değiller, bir işte 2.5 seneden fazla çalışamayacaklar, sadık değiller denilen bu kuşak, aslında modern zamanın aylıklı köleliğine isyan ediyor, hepimizden daha fazla sadık dostluklarına, ailesine, hayvanlara, insancıl değerlere...
aylık 3000 tl’ye 6 gün çalışmaya sadık değiller, kapitalizmin uşağı olmaya, bu kuşak kurumsal köleleliğe karşı, asiler diye suçlanan bu kuşak problemler yaratıyor diyor suçlanıyor, tamamen yanlış..
şöyle ki; eleştirmek, sorgulamak, biatçı olmamak hazcılık ve tatminsizlik olarak algılanıyor.
her şey hızlı olsun istiyorlar.
bu onları sabırsız yapıyor, ama biz meydan larousse’ler bakıp bir şey araştırırken onlar dijital çağda daha hızlı ve tüketici olmayı öğrendiler bile, kaldı ki bu dönemde ebeveynleri bile bu kadar teknoloji ve sosyal medya bağımlısıyken çok normal....
biz atarili ve joystickliydik, onlar tabletli ve telefonlu...
bizler gibi yaranmacı, idare edici, korkak, gerektiğinde işleri yürüsün diye üstlerine politik davranan, makam mevki meraklısı, ilişkilerini statülere göre belirleyen bir nesil değiller...
asla oppurtinist değiller, tamamen dobra ve doğallar ve sevmedikleri hoşuna gitmeyen saçma bulduğu şeyi kolayca dile getirebiliyor...
şöyle örnek vereyim gün boyu yorulan bir teyze düşünün gezip tozmuş ve metroda yer bekliyor, biz olsak bunları düşünmeyiz ama onlar şunu diyebiliyor:
“gezip tozarken saatlerce yorulmuyor metroda yer bekliyor ben okulda ondan daha çok yoruldum’ diyecek kadar dürüst kimilerine göre bu tırnak içinde ukalalık ve saygısızlık...
maddi sermaye yerine psikolojik ve beşeri sermaye daha önemli onlar için...
güvenebileceği onları asil aktör yapan, empati kuran lider kişiliklere rol model kişilere sonuna kadar sadıklar...
asiler diye eleştiriliyor, şunu söyleyeyim ki.
asiler problemler yaratmaz, problemler asi yaratır...
bu kuşak kendini geliştirmeyen, mutlu etmeyen, otonom özgüvenini sağlamayan sistemin problemlerine isyan eden bir kuşak...
iş seçerken önceliği asla maddiyat değil.
tek eksiği özgüveni olup özyeterliliği olmaması, bunu da zamanla çözecekler.
bizden önceki kuşaklar bile bizi bu kadar acımasızca eleştirmezken bizi eleştirmemiz aslında tahammülsüzlük ve doğmalarla yetiştirildiğimizle alakalı...
siz bakmayın sorumsuz, tembel, işe yaramaz, bencil gözüktüklerine,
bizlere göre daha merhametli, hümanist ve dünyayı güzelleştirmek isteyen bir kuşak bu çocuklar...
zaten hegemonyanın ve emperyalizmin ağa babaları bu durumu görüp kötüleyip değersizleştirme algısı yaratıp bize benzetmeye çalışıyor, şirketler insan gücünü minimum yapacak seviyede tasarlıyorlar gelecek planlarında , bu durumu gördükleri için...
çünkü z kuşağı babalarının,dedelerinin söve söve korkak kaldığı kurallara boyun eğmiyor..
sevelim bu çocukları gençleri, yoksa bizden önceki kuşakta bizi kendisileştiren, eleştiren, küçümseyen üst kuşağımızdan farkımız kalmaz...
Boş laf. Z kuşağı önce kıçını temizlemeyi öğrensin lan. Aklı 5 karış havada nesil kurumsal köleliği bidi bidi.. şımarık demiyorsunuz da sabırsız diyorsunuz. Girsinler iş hayatına, ekmek kavgasına dussunler de göreyim sabirsizliklarini. Bakması için kuş bile emanet edilmeyecek bir nesle bu kadar anlam yüklüyorsunuz ya valla çok gülüyorum. Boslar boş.
Ama şu da bir gerçek ki biz y kuşağı korkularla ve garantilerle büyüdük. Toplumun bize biçtiği rol dışına pek çıkamadık, çıkınca ayıplandık. Bu çocuklarda da bu yok işte. Takdir ettiğim nokta burası. Mallıklarını törpülerlerse güzel değişimler olabilir. Ama zor bir ihtimal, yine de zamana ihtiyaç var.
Z kuşagından umutlu değilim ama yaparsa y kusagı yapar her iki kuşağı da gördü ve neyin yanlış neyin doğru oldugunu daha iyi biliyor. Kurtarırsa ülkeyi y kurtarır
z kuşağı ( istisnalar hariç) dünyadaki digital dönüşümden, içerik üretmenin, özgün olmanın öneminden habersiz. ne buna yönelik eğitim alıyorlar ne de kafalarını gömdükleri akıllı telefonlardan vakit bulup gelecekleri hakkında düşünüyorlar. bırakın kurumsal köleliği bitirmeyi, yüzde 90 ı köle olacak işi bile bulamayacak.
açlıktan nefesinin kokması yakın bir kuşaklar ne yazık ki. 3-4 yıl sonra 20'lerinin ortasına yaklaştığında 2000 sonrası doğumlular neye uğradıklarını şaşıracaklar. ülkede bu hızda (aslında hızsızlıkta) yeni istihdam alanı üretilmeye devam edildiği takdirde tarihin en büyük işsizlik furyalarından biriyle karşılaşacaklar. yurt dışında da yavaştan neo-liberal çok kültürlülük masalının, açık kapı politikasının sonuna gelindiği düşünüldüğünde, yarrağı yemiş bi kuşaktır kendileri.
