Basit bile gözükse adına binlerca hayal kurulabilecek ya da mısra yazılabilecek bir cümledir..
Yılın ilk karı'nın Ankara'ya yağdığı bir gündür...Siyah yün bir palto, fakülte'den çıkılmış ve tunalı'da kuğulu parka doğru yürünmektedir... 14 yaşında yaşında yaşanılan ilk sevdanın yanıkları, saplı duran bir mızrak gibi hala sırttadır. Atılan her adım bir gün artı bir gün daha seklinde yılları içine alabilecek kadar uzun, yağan her kar tanesi sevgili'nin yüreğinden damlayan aşk fısıltıları gibi ağırdır...
Yolun sonuna gelindiğinde şu mısralar dökülür dudak boşluğundan;
Şairlerinde Kalbi Vardır Karmela... Şairler de Sever...
Gel Gör ki Bu Aşk, Bu Kara Sevda insanı Deli Eder...
