dinciyim dümenine köşe dönenlerin ülkesi aynı zamanda. işini bilenin köşe gönderinden çektiği şutun bile gol olduğu iş bilmeyenin altıpastan topu auta attığı ülkedir.
laik'lerin de yazılarından bir şey anlamadığını düşündüğüm yazardır kendileri. ama gençlerimiz nasıl olsa laik bir gazete laik bir yazar eleştirmiş diyip sosyal paylaşım sitelerinde '' offffff beeee ne yazmış, helal olsun sana ...'' gibi başlıklarla paylaşıyorlar, biz de gülüyoruz.
benim hürriyet gibi gazetem olacak da onda yılmaz özdil'e bırak köşe yazarlığı verdirmeyi sarı sayfalarda ilan bile verdirmem.
-basılmamış kitabın yazarının içeri alındığı
-çiftçiye ananı da al git diyen bir başbakanının olduğu
-sınav sorularının cemaatçilere peşkeş çekildiği
-okyanus ötesindeki zat-ı muhteremin bir talimatı ile karıştığı
-terörle mücadele eden askerlerin terör örgütü kurduğu gerekçesi ile silivriye gönderildiği
-çocuk katillerinin ayağına savcıları gönderip bir kalemde aklanıp vatan kahramanı edildiği ülkedir.
başka söze gerek yoktur.
gerçek vatanseverlerin hapiste olduğu, sskerlerin vatan haini ilan edildiği, polislere küfür edip onları aşşağılayan teröristlerin milletvekili seçildiği, apo'nun sayın ilan edildiği, iett şöförlerinin ahlak bekçisi kesildiği, sanata ve tiyatroya küfürler edilip bıçakların savrulduğu ve aynı zamanda gerçekleri yazan az sayıda yazardan biri olan yılmaz özdil'in köşe yazarı olduğu ülkedir.
insanların popülerleştikçe gözden düştüğü ülkedir.
zira bu adam ne zaman ünlü oldu ben onu okumayı bıraktım ve sanırım bir çok kişi için bu geçerli. elif şafak, ece temelkuran bunlara safi bir örnek.
