şair kişisi.
...
bu aşkın nüshası rüzgarlarda
kahrı bende duracak
sende ihanet gülüm
bende matem kalacak
...
gibi inanılmaz güzel dizerin sahibidir.
(bkz: yakarım geceleri)
insandır; insan, aslolan, insana göre
bir bedeni o kıyısızlığa bırakma saati geldiğinde
gitmek, bir yalnızlıktır.
bütün gitmeler bir yalnızlıktır kalmaya göre...
herkes kendine göre bir yalnızlıktır
şafak keya'da çıplaktıyı okumadan hakkında "pkk yandaşı", "kürt milliyetçisi" diye atılıp tutulan yazardır. üç beş şiirini okuyarak anlamaya çalışanlar cezmi ersöz okusun daha iyi.
"bakarsın bütün çocukları susmuş yeryüzünün
ayak sesleri duyulur
sen koyverme kendini
ölümün ötesi bir puslu yoldur"
bakarsın ölüm bir öpüştür, gelir
tadarsın
adın rüzgarda kalır."
gidersen hani sığınaklarım?
eksilir, zarar kalırım
kalırım!
yeni günün tenine dağılır yaralarım
sana yağmur diyorum
uzun boylu umuttun
tadında unutuldun
nerde büyük uçurumların
kış suların, yaz uykuların?
sana yağmur diyorum ıslaklığım bundan
yağ da ıslanalım, ama uslanmayalım
uslanmayalım!
gün, vursun yükünü gecenin hırkasına
yol, vursun sesini uzaklığın pasına
sesime kibrit çaksan tutuşacağım
sargısızım,
çoğalırım;
çoğaldıkça arsızım
sana yağmur diyorum
en haklı aşk,
alkışsız sürebilendir
ve en haklı kavganın öznesi
ölmemek için dövüşürken de ölebilendir
o an
işte o an
ey bizi ayrı takvimlere düşüren zaman
yere bir bahar dalı düşmüş gibi mi olur
sıradağlar mı tutuşur bağrının orta yerinde?
yeter
kan sıçratmayın sabahın seherine
boğulursunuz
boğulursunuz!
