5 para etmez eğitim sisteminde 5 sene kaybettim. Liseye geçtiğimde 4 yıla çıktı, bi sene de ben kaldım etti 2 sene. Sonra üniversiteye hazırlık için 1 sene dershaneye gittim. Gittim de ne oldu?! işletme kazandım. Tam benim geçtiğim yıl matematik, geometri ve hukuk eklendi. Hukuk, matematikten daha zor aq. ikinci sınıfa geçtim ama yürümeyeceği belliydi. Etti sana 4 yıl.
Sonra yine ailemin baskılarıyla üni sınavına hazırlandım (peder öğretmen olunca laf anlamıyor, tutturdu oku da oku. Bok vardı sanki aq) bu sefer dedim benim için basit bir şey olsun, tarih seçtim. Tarihe de arapça falan eklenmiş, hiç anlamıyorum. Bu arada üniversiteyi açıktan okuyorum, hiç okula gitmek yok, ders anlatan yok, daha zor aq. Baktım bu da olmayacak sınavlardan belli. Mecbur bıraktım. Askere gideyim dedim, o ara terör vardı iki sene bekledim. Tabi bizim peder rahat durur mu tutturdu bu sefer de KPSS'ye çalış diye. 8-10 kere tartışmalar vs oldu, bu sefer dedim yok, yeter artık ne kpss'si ya?! Torpilin olmadan iş vermiyorlardı zaten o zaman bile. 2014-15 yani. Anca çok yüksek puan alıp, kontenjanda boşluk olması lazım.
Neyse o 2 sene sağda solda çalıştım, kazandığım para da pederin borcuna gitti %95'i sonra askere gittim geldim, benim zaten askerde kafadaki tahtalar eksilmeye başladı. Neyse 5-6 ay çalıştım, kendime sadece iki bira parası dışında hiçbir harcama yapmadan dolar biriktirmeye başladım. Tam dedim oh be güzel günler başlıyor, pat peder işten çıkarıldı. Zaten borç var gırtlağa kadar. Ben yine maaşımın iki bira parası hariç tamamını pedere veriyorum.
Sonra benim işler de bozuldu, başka iş bulana kadar biriktirdiğim 1.000 dolardan geriye 100 dolar anca kalmıştı. O ara bi de döviz uçmaya başladı, yarım saatte bir bildirim geliyor, dolar 3.30'u da aştı, 3.50 oldu, 3.60 oldu diye 2018'de.
Hiç unutmuyorum bir gün iş yerindeyim sinirden tansiyonum çıktı, nerdeyse bayılacaktım artık. Pedere tazminatta vermediler tabi. Mahkeme uzun sürdü, alacağı paranın değeri iyice düştü. Sonra üstüne pandemide işsizdim biraz mecbur, sonra yine başladım çalışmaya, o parayla dediler kriptoya gir güzel para var... Yani ne param kaldı ne de akıl sağlığım. Benim gibi çok tutumlu, altın/döviz biriktiren adamın haline bak. Ulan ben ilkokul ikiye giderken altın ve döviz fiyatlarını takip ediyordum, okulda aç geziyordum para gitmesin diye. Millet 50 kuruşla mı zengin olacaksın diyordu evet oldum. Sadece 3 senede 6.000$ para biriktirdim o elli kuruşlarla. O para tabi sonra piç oldu. Peder dedi sen bana ver ben sana daha sonra daha fazla olarak veririm dedi, çocuksun tabi verdim. Sonra babayı aldık. Babamın parası pek yoktu, sorduğu zaman param var derdim. Halbuki cepte kuruş yok.
Bu kadar fedakarlıklarla geçen bir ömür ve potansiyel barındıran adamın hali içler acısı. Birisi bana yıllarımı geri versin! Yıllarımı, akıl sağlığımı ve gençliğimi geri verin lan!!
Elbette benden daha beter hayatlar yaşayanlar var ama insana potansiyel sahibi olup da bu duruma düşmek koyuyor. Anam babam ve kızım (kedim) olmasaydı çoktan intihar ederdim zaten.
