Sevmediğini bilerek falan yapılacak iş değil. Ya o da beni seviyorsa ile de olacak iş değil. Saplantıdır o. O hayatına devam eder siz arkasından bakarsınız bunu yapan varsa yapmasın Canına yazık..
(bkz: Bahadır Tatlıöz - Yıllar).
5 yıl oluyor. Hiçbir zararını görmedim. Ayıplanacak bir durum değil bence. insan dokunmadan da sevebilmeli sözlük. Böylece iki taraf da incinmemiş olur.
23 yıllık hayatın 9 yılını kaplar bazen..
Sessiz sedasız masumcaydi hersey. Denemeyin derim hiç zevkli değil çünkü. ( haberi olsa belki farklı olurdu. Ah bu pisiriklik. )
Yüceltilecek hiçbir tarafı yok. Bildiğin mallıktır. Senin ona hissettiklerinin çeyreğini o sana hissetse zaten şuan yanında olurdu. Yıllarca onu sevip hayatını kendine zehir et Aferin sana. Hayatına basklarının girmesine de engel ol yine aferin. Yalnız yaş 35-40 olunca şöyle bi durursun hayat bitiyor... Ve sen bencil sevgin yüzünden yapayalnızsın.
güzeldir değerlidir,, yıllar geçtikçe anlarsınız. yıllarca sevdiğiniz şeyin kişi değil sevginiz ve hayatınızda olmasa da ona olan sadakatiniz olduğunu..
bence bir süre sonra sevgi değil alışkanlıklar insanları bir arada tutuyor. bu bir tür hastalık, saplantı bence. sonuçta her gün bulgur yenmez. ancak her gün uyuşturucu alınabilir. ilk zamanlar istesen bile daha sonra o uyuşturucu sende bağımlıklık yaptığı için istemediğin halde almak zorunda olduğun için alırsın. bence ilişkiler de süreklilik uyuşturucu etkisi.
içinde bir sürü şey biriktirmek. öyle bir zaman geliyor ki bu kişinin doğum gününü bile kutlayacak heyecan olmuyor içinde. öldürüyorlar insanın güzel duygularını. yine içine atıyorsun. sevmek sevmek sevmek bunlar hep laf diyorlar. onlardan başka dünyada haklı kimse yok. sana doğum gününü kutlatmayacak kadar kendinden soğutma işleri felan. bunlar çok acımasızca. esas acımasızlıksa bambaşka. bak işte bu zaman böyle nefretle dolusun. 2 ay sonra bundan eser kalmayacak. tekrar senin kadar hiç kimseyi sevmedim lafları sayıklayacağız. hepsi bi yerde teferruat aslında. mühim olan vicdan. yaşarsam bundan 20 yıl sonra da vicdanım rahat olacak. bundan kral bir şey yok. birini sevdik, gecemizi, gündüzümüzü yedik. o bizi sevmedi diyip geçeceğim. çok değil 3 5 sene sonra beni çok daha iyi anlayacak. onun beni anlayıp anlamaması o vakitlerde 1 gram umrumda olur mu? onu da allah bilir. ''eğer kafka olma şansı verseydi ben ona milena olduğunu iliklerine kadar hissettirirdim, mektuplardan yatak yapardı kendine, keyfi bey kızında olmazdı. '' derim belki. şimdi benim için hiç kimse...
Evet yillarca seviyorum ayni kadını, nasipse iki ay sonra bir kızımız olacak.
Evet hatun sözlük yazarıyım, senin bundan haberin yok; ama sana yanlışım asla olmaz.
Dört seneyle kendi rekorumu kırdığım durumdur.
O dönemde gözüm kimseyi görmedi; bununla kalsam iyiydi ama olmadı. Gözüme soktuğu halde Bütün hatalarını da göremedim-veya görmek istemedim(!)-
Gözü kapalı teslimiyet budur.
Bir daha olur mu?
Sanmam, diğerleri gölgesi olur.
Diğer türlüsü kendinize yazık etmekten başka bişey değildir. Zira bir başkasının gözlerine bakıp, bundan mutluluk duyduğunu bilmek, herhangi bir günün sabahında onunla uyandığını düşünmek insanı ciddi derecede yıpratır. işin özü hayat devam ediyor ve hayat birilerinin arkasından heba etmeye değecek kadar uzun değil.
