gece gece yürek dağlayan durumdur. akla düşmesine sebep belki sözlükteki birkaç entri belki bir türkü belkide karanlık bir odada yakılan sigara.. kim bilir, ya da ne önemi var ki! seni bana hatırlatan her sebep güzel nede olsa. ne oldu anne? birden gittin öyle, bir şeyde demedin hem. sen gittikten sonra, bizim alt komşunun kocası vardı ya hani.. o beni dövdü. ben çok ağladım, canım acıdığı için değil beni savunacak kimsemin kalmadığını anladığım için. ama alıştım bu tür durumlarla kendi kendime mücadele etmeye. şimdi sadece özlem duymanın yaşattığı sıkıntılar var ama ona da alışırım be anne..* anne, vallahi çok özledim.. kokunu, saçlarını, gülüşünü.
insanın yaşı kaç olursa olsun , bilirsin ki seni kimse annen gibi sevmeyecektir .
Bundandır özlem dinmez.
Hüzünlendim gece gece yahu.
O adamın da elleri kırılsın pislik herif.
bizzat tanımamış olmak daha acıdır, en acısı tanıyabilme şansın varken tanıyamamaktır, çok çok acı olanı ise onun sizi tanımak istememesidir. yer yer düzenli aile hayali kurdururken yer yer sokaktan geçen hanım ablanın birinden farksız geleceğini idrak etmektir. denize düşmek ve yılana sarılmakla aynı şeydir kanımca hangi yöne baksan bir çıkmaz.
