girersin içeri. baktığın duvardan bile bir şeyler anımsarsın. gezersin yavaş yavaş. ağlamazsın ama hüzünlü gözlerle bakar, tebessüm ederek bakarsın. her odaya girersin. her oda bir yığın anıyı anımsatır tekrar. balkonu, mutfağı, oturma odası, bahçesi..
gariptir. üzülmezsin ama düşünürsün, çok düşünürsün.
hele orası artık yeni bir aileye ev sahipliği yapıyorsa çok garibine gider. senin gözünde daha ölmemiş bir yaşanmışlığın üstüne koyulmuş yeni bir yaşantı.
