hayatının kilometre taşlarından birini kaybetmek.
eğer bunun gibi birşey yaşadıysanız*,aşk acısı,bilmemne üzüntüsü hepsi vız gelecektir zaten. tek unutulmayacak odur.
17 ağustos depremi. yaşayan bilir o acıyı. yaşamayanlar bir gün anar ve geçerler, hayat onlar için ertesi gün normal seyrine döner ama yaşayanların acısı daha tazedir. üzerinden yıllar da geçse asla unutulmayacaktır. yitirilenler geri gelmeyecektir.
şu an ileri demokrasi diye cahil cühela halka yutturulan oyunlar da unutulmayanlar listemizde zirveyi zorlamaktadır. daha basılmamış bir kitabın örneklerinin toplatılması, o örnekleri ellerinde bulunduranların terorist sayılması unutulacak cinsten değil gerçekten. artık nasıl bir kuyruk acısıysa bunlardaki. aklı selim bir insansanız oturun ve düşünün. hangi demokrasilerde yaşanabilir bu durumlar?
