Bu akşam liseden arkadaşlarla buluştuk sözlük. ilk başta hem yüzlerde sıcak bir tebessüm hem de hafif çekingenlik sezdim.
O kadar zaman geçti, kimileriyle görüşmeyi bırak uzun zamandır konuşmuyorduk bile. Bu nedenle yadırgamadım ilk baştaki durumu. Fakat daha oturur oturmaz herkesin dili çözüldü. Konu konuyu, zaman zamanı aştı bir aradayken. O kadar keyifli muhabbetler kurduk ki...
Çoğuyla o yıllarda böylesine gülüp konuşmamıştık. Yıllar geçmesine rağmen böyle güzel bir şekilde muhabbet etmek her birimize o kadar iyi geldi ki anlatamam. Herkesin yüzünden anlaşılıyordu, iyi ki görüşmüş olduğumuz.
O zamanları andık hep birlikte. Geriye dönüşü yoktu hiçbir şeyin, sadece güzel hatırlayıp gülmek yetiyordu birçoğumuz için.
Onlar otururken, sessiz sessiz bir yandan da her birini izledim. Herkesin anlatacak o kadar şeyi birikmişti ki... Hiç durgunluk, sessizlik olmaması bana çok iyi gelmişti. işte o an, deli gibi özlem duydum eski zamanlarımıza. Neler neler yaşamamıştık ki... Nelerimize şahit olmamıştık ki birbirimizin... Her şeye rağmen acısıyla tatlısıyla geçirmiştik o yılları.
Artık veda etme zamanı geldiğindeyse, mümkün olduğu kadar bu günü yakın bir zamanda tekrarlamak için sözleştik.
Ayrılmak hüznü duyurdu bende. Bir zamanlar yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmeyen, ailelerimizden daha çok sınıfta birbirimizi gören bizler, şimdi kim bilir ne zaman yollarımızı tekrardan birleştirecektik...
Esas önemli olansa, her birimiz yavaş yavaş ayaklarımızın üzerinde durmaya ve kocaman insanlar olmaya doğru adımlar atmasıydı.
Ne kadar zaman geçerse geçsin böylesine güzel arkadaşlıklar hiç unutulmasın istiyorum.
Yıllar sonra tekrar buluşmak ve keyifli sohbetler etmek üzere canlar...
