Abbas sayar’ın 1970’te yayınlanan ve yine aynı yıl TRT roman ödülünü kazanan yapıtı.
Kitap kısa; fakat doru atın hayata tutunuşu muazzam. Yaşlı bir kısrağın yaşama mücadelesi umut aşılar, güç verir insana. Ve her birimiz bir yılkı adayıyızdır. Faydamız azaldığında bir başımıza kalakalırız ortada. Ama umut her daim taze, her daim sıcak ekmek kokulu.
sahiplerinin bakım masraflarından kurtulmak için kış aylarında doğaya bıraktığı atlara yılkı atı denir. Abbas Sayar'ın harika bir romanıdır. Hayatta da böyle değil mi? Kış geldi, hava kapanık, olaylar üst üste geliyor. Yılkı atı gibi kışı atlatıp havalar ısınınca dönersek karşılayıp kullanacaklar. Ama dönemezsek kurtlar yiyecek. Besin bulursak yiyeceğiz. Kar, soğuk, kurtlar, yaşam mücadelesi. Şu an belki de bir yılkı atı bunlarla mücadele ediyor ormanın karanlık, ıssız bir yerinde.
konusu, kahramanları, yapısı ve üslubuyla son derece değişik bir roman karakteri gösteren bir bir abbas sayar kitabı. roman, insanla doğanın ve bir atın macerasını bir bütün olarak ve geniş bir perspektiften, insani açıdan verir. cengiz aytmatov'ın kopar zincirlerini gülsarı adlı romanında olduğu gibi, bu romanda da at ile insan özdeşleştirilmiştir. ata insan gibi bir kişilik verilmiştir.
abbas sayar romanı.
kırsal kesimde, yaşlandığı için artık işe yaramayacağı düşünülen atlar erzağın önemli ve kıt olduğu kış mevsiminde yemeğini kendiliğinden bulsun diye dağa bayıra salınır. eğer at, kurda yem olmaz da yiyecek bir şeyler bulup baharı görürse tekrar bir insanoğlu tarafından sahiplenilir. spielberg ün savaş atı' ndan kanımca daha ilginçtir.
yılkı atı, bir romanın girift yapısından çok bir uzun hikayenin saydam atmosferini içeren, yerel dilin, yerel bakışın korunabildiği; yazıldığı dönem kelimenin tam anlamıyla salgın halini alan köy romanlarının yapaylığıyla karşılaşılmayacak çok özel bir metin.
abbas sayar'ın daha sonra dik bayır'da karakter oluşturma, oluşturduğu karaktere sahicilik kazandırma konusundaki hassasiyetinin kesin biçimde görülebildiği bir metin.
