romanın çıkış cümlesi de "aradığın şey, onu aramaktan vazgeçtiğin an gelir bulur seni." olmuş.
"gitarım usulca ve kibarca ağlarken, öylece sana bakıyorum uzay. ay'ın ve bazı gezegenlerin yörüngesini görüyorum. satürn'ün gümüş renkli halkalarında kayanlar var, onları da görüyorum. jüpiter'in üzerindeki kızıl noktaya şöyle bir dokunuyorum. uranüs'ün buzullarını sıyırıp geçiyorum. derken pluton'u da ardımda bırakarak, yıldızlara karışıyorum. (...)
sonra, elinde ışık tutan bir çocuk görüyorum. ışığı nereden getirdiğini soruyorum. ışığı söndürüyor ve bana 'asıl sen söyle ışığın nereye gittiğini' diye soruyor. susuyorum. bin yıldır elime almadığım, tellerine dokunmadığım gitarım, usulca ve kibarca inlemeye devam ediyor."
