sabahın üçünde, dertlerin en gücünde olunan bir zamanda konuşacak birine değil de kendine ihtiyaç duyan insanın iç dökme eyleminde bulunması durumudur.
bazen de öyle zamanlar vardır ki, yakınınızdakilere anlatmak istemezsiniz, hiç anlatmamak da olmaz...sizde yıldızlara anlatırsınız, uzaklardır, iyi sır saklarlar diye!
bazen de sadece karanlıktan sıkılırsınız, kasvet boğar sizi. işte o zaman kafa gökyüzüne kaldırılır. o karanlığa inat, küçük de olsa tek parlayanlar onlardır. ve insan o koca karanlıkta küçük de olsa birer umut olduğu için bakar biraz da, derdini paylaşır, anlatır...
insanı kendini en mutsuz hissettiği zamanlarda hüzünden çekip çıkaran bir eylem, üstüne bir de bir şeyler dilerseniz gerçekleşmesi umuduyla daha bir güzel gelir her şey gözünüze.
