evi geçtim, sanırım mahallede bir tek ben varım. saat dokuz gibi mutfağın balkonuna sigara içmek için çıktım çevredeki hiçbir evin ışığı yanmıyordu. bir saat sonra oturma odasının balkonunda sigara içeyim dedim, yine aynı manzara, her yer kapkaranlık. şimdi işbu entry'i yatak odamın balkonundan yazıyorum, mahallede insana dair hiçbir iz yok, uzaktan belli belirsiz köpek havlamaları geliyor yalnızca.
birazdan pencerelerin önlerine cam bilye saçacağım, bu yaşıma kadar hatırı sayılır sayıda cam bilye biriktirmişimdir. kapının önündeki halıyı kaldırıp oraya da deterjan falan döneceğim, eve giren olursa kendi kendini etkisiz hale getirsin diye. gerçi eve birinin girmesi de iyi olurdu, en azından ses olurdu bana.
gerçekten bunu seçmiş ise; takdir edilesidir. masası nesnel olarak boştur, ama sandalyeler geçmiş zaman ruhlarıyla doludur, her kadehte, her şarkıda bir anı geçidi yaşar ve kendi ile dans etmenin zevkinde, sarhoşluğu en rahat ve özel şekilde yaşar.
içine kapanık bir tip olasışığı yüksek bir olaydır. belkide tüm bu olanlara anlam veremiyordur. islamcıdır, böyle şeyleri günah sayar. fakat akla ilk gelen ortamdan dışlanan insan modeli gelir akla.
