herkes sevinirken "yeni yıl bee! hobaaa haydi millet" havasındayken benim onlara bön bön bakmamla oluşan hüzündür. bir ben mi umutsuz, bir ben mi mutluluktan inançsızım sözlük?
En güzel sarkıların söylendiği aksamlar oldugundan denk gelen bir parcada hersey cok başka olabilirdi neden böyle olduk diye düşünülerek hüzne kapılıyor insan. Maalesef bu hüznün de tek taraflı olması olayı daha dramatik yapıyor.
Havai fişeklerin parlaması altında balkonda sigara içerken çöken hüzündür. Geçip gidiyor seneler ama nereye gidiyor lan bunlar? Yakalamak istiyorum onları. Beni geri götürün 2000lerin başlarına.
Dokunsan ağlayacağım. Annemden uzakta geçirdiğim ilk yılbaşı. Annem vefat etmedi, sadece bi akrabası için şehir dışında. Evde aşırı zor bi karakteri olan babamla kalıyorum. Annemden ilk kez ayrı kalışım DEĞiL, çok kez ayrı kaldık birbirimizden ama bu sefer farklı duygular hissediyorum bilmiyorum.
Bir de kendi dertlerim, kafamda kurduğum saçma sapan düşünceler var. Bu yıl nasıl olacak bilmiyorum.
