Çoğunlukla kabul edilir ki, yüzü güzel olanın içi de güzeldir. Bu bakımdan insanın yüzü, içinin aynası olarak görülür. Eğer bir insanın yüzü hiç gülmez, asık suratlı olmaya devam ederse, o insanın katı yürekli, hoşgörüsüz, içinin de kötülükle dolu olduğuna hükmedilir. Eğer kişi güler yüzlüyse bu takdirde hoşgörülü, samimî, iyi yürekli, içten, duygulu, yumuşak huylu ve temiz olduğuna karar verilir. O hâlde denebilir ki, yüzü güzel görünen kişinin huyu da güzeldir.
doğruluğu tartışılır bir önermedir. Her yüzü güzel olanın huyu da guzel olacak diye bir kural yoktur. Belki de kendini şirin gösterip birtakım huylarını örtbas etmek istiyordur.
yaşlı bir teyzenin söylediği sözü hiç unutmam evladım el kadar yüz güzel olsa ne yazar, huyu güzel olmadıktan sonra , bu güzel, huyu da güzel olur diyerek düşünme çok yanlış yaparsın demişti.
yüzü güzel olmak demek, güler yüzlü olmak anlamına gelirse çoğunlukla doğrudur. fakat güzel ya da yakışıklı olmak manasındaysa kesinlikle doğru değildir.
yüz güzelliğinin huy güzelliğine etkisi olumlu yada olumsuz olabilirken huy güzelliğinin yüz güzelliğine yani dış görünüşe etkisi herdaim olumludur diyebiliriz.
iç güzellik dış güzelliğe sirayet ederken dış güzellik iç güzelliğe sirayet edemeyebilir.
çoğu zaman da görürüz ki dış güzelliği olan insanlar bu durumdan olumsuz etkilenip kendilerinde kibir-gurur gibi olumsuz hasletleri geliştirirler.
