filmin en güzel sahnesi son sahnedir ki; oğlunu feda eden baba, seneler sonra iblisi başka şehirde saçları bembeyaz ve çökmüş bir şekilde görür. yanında da göz bebeği bile olmayan bir genç çocuk iblise baba demektedir, bu kendi çocuğudur.
Stephen king'in fimli anlatır tarzda yazdığı farklı bir kitap. Sahsımca farklı bir anlatışla kendini çekiyor. sanki kitapta sizde yer alıyormuşsunuz gibi hissettiriyor.
filmden aklıma gelen ilk söz muhakkak "bana istediğimi verirseniz giderim" dir. "4 cd izlenmez bu, 1999 yapımıymış zaten" diye düşünülebilir fakat kesinlikle izlenmesi gereken filmdir. olağanüstü filmler sevipte bu filmi beğenmeyenin aklına şaşarım. yaklaşık 10 sene önce izlemiş olmama rağmen çoğu sahnesini hatırlarım.
