insan metaforunun tinsel ve tensel tepkilerinin, yasadigi travma karsisindaki samimiyetinin olcusu olmasidir. hadise karsisinda hissedilen -ki bu hissedis sadece bes duyu degil, ayni zamanda kalp ve vicdanin tepkilerini de icerir- ortaya konulan tepkiyi mesrulastirir ayni zamanda.
sayet yuzeysel bir hissedis sozkonusu ise verilen tepki cogu zaman suslu ve seslidir. hatta denebilir ki burada nalinci keseri devreye girmis ve kendisiyle endirekt bir ilintisi olan hadise sozkonusudur. oysa, bu tepkinin suskun ve alayisten uzak yapisi, olaydan duyulan hissin derinligi ile dogrudan orantilidir ve safiyyeti temsil eder.
guncel bir ornek: yakin zamanda tecavuz edilip katledilen bir ressamin olayi ilk duyuldugunda verilen tepki sayet "kahretsin, bizi dunyaya rezil ettiler" seklinde ise ve eline bir pankart alip "hepimiz kadiniz, hepimiz baccayiz" yazip sokaga dokulmusseniz, burada tepki cok yuzeyseldir denilebilir. elbette istisnalari mecuttur. yok eger bir can'in bu dunyadan yine bir can'in vesile olmasi nedeniyle ayrilmasi karsisinda ruh ve beden sukuta ugruyor, sessizlige gomuluyorsa, iste burada hislerin samimiyeti bahis mevzudur...
