2. sınıfa geçen yeğenimin dilinden düşmeyen cümle. papağan gibi vara yoğa "yüreğimde yâre var, yemeğimde fare var." nereden duyduysa sıpa.
şimdi ben buna neden güldüm? niçin güldüm? nasıl güldüm? bunu izaha gerek yok. gördünüz, yazdım arkasından da güldüm. ama gülmemiş de olabilirim. gülmüşsem gülmüşümdür, gülmemişsem gülmemişimdir. görünen köy uzakta değildir. buna güldük de sonradan gülmedik mi dedik? bunlar birtakım uydurma laflardır.
