bir damla daha akarken hayatımdan bak gözlerim kitlendi gün batımında..
ve kular dönerken başımda canımı sıkı sıkı tuttum vermemek için.
gözyaşları okyanus gibi etrafımı sararken
ruhumu köpek balıklarından korumak zor oldu..
buklelerimi salarken her gece yakamoza
gün gelir de çeker kurtarır beni diye bekledim durdum.
hiç bir bekleyişim bu kadar güçsüz olmadı
bu kadar kırmadı kanatlarımı
şimdi rüzgarlarda savrulurken
kırık kanatlarımla doğrulmaya çalışıyorum
ve bir an dengemi kursam
arkasından yalpalıyorum
ben ben miyim
ben kimim bilmiyorum!
hesap ödemekle geçerken hayatım
elimde tuttuğum kalbimden başka ne var?
ve eğer bu kadar ağırsa bunun faturası
demek ki yürekliymişim hepinizden daha çok! *
"beni tanıyan herkesin size söyleyeceği gibi, makbul biri değilim. kötü adamı sevdim hep, kanunsuzu hergeleyi. iyi işleri olan sinek kaydı tıralı, kıravatlı tiplerden hoşlanmam. ümitsiz adamları severim, dişleri kırıki usları kırırk..."
(charles bukowski, ölüler böyle sever; south of no north; kitabındaki "yürekli" isimli öykü s. 82 )
