yani fabrika ayarlarımda bu bende yoktu. kendini her seyin en iyisine layık goren standart paket prenses turk kızıydım.
ama sonra hayat ugradı. yolda bi dolu beklenmedik sey oldu. ben cesitli deneyimler yasadım, cesitli farkındalıklar kazandım. hayatta da biraz sen yolu seciyorsun, biraz da yol seni seciyor. pek cok hırsımdan arındırdı yol beni. baska bir kisi oldum yıllar icinde.
cok "superior" -ustun" dil bana gelmiyor.
rahat edemiyorum ben orada.
benim sevdigim adama paran olmasa da seni severdim filan demem lazım, oyle rahat ediyorum.
Kardeşim yeni evli sayılırdı. Ailecek tatile gitmiştik. Lunaparkta dönme dolaba binelim dedi babamla annem. Neyse bindik biz ama damat titriyor,sallanıyor bir garip. Noluyor falan dedik. Yükseklik korkusu varmış bizimkiler istedi diye de bir şey diyememişshshshs.
Neyse aştı o gün o korkuyu geçen gün zipline bile yaptı.
Dalıştan da korkuyordu babam da yıllardır dalış yapar. eğitim aldırdı onu da aştı bizim damat. * itinayla korkuların üstüne gidilir bizim ailedeshdj.
herkes benim yukseklik korkum oldugu konusunda hemfikir ozel hayatımda.
yukseklik korkum yok.
kafam cok degisik calısıyor.
en kralını da kendime layık gorurum.
hic boyle bir ozguven sorunum yok.
ben cıkar iliskisi dilinden konusulmaya baslandıgında ya da bana yeterince saygı duyulmadıgında soguyorum yalnızca.
insanlar da sanıyor ki yukseklik korkum var.
keza alcaklık korkum da yoktur. cunku kimseyi kendimden dusuk gormem.
daha farklı bir ask anlayısım var sosyal statulerden bagımsız.
egitimli olsun, konusabileyim, kafası calıssın, acıkfikirli olsun, biraz da yakısıklı olsun.
bu kadar. parası olup olmaması beni baglamıyor.
soğuk terler döküyorsunuz. bacaklarınızın jöle gibi olduğunu hissediyorsunuz. kalp atışları hızlanıyor, vücudunuzu ateş basıyor. yüksek yere çıkınca hissedilenler bunlar.
Düşme tehlikeniz bulunan yerlerde son derece normal bir korkudur, olması gereken tedbirli olmaktır. Babaannem 2014'e kadar 5. Katta oturdu, ben de korkudan terasının duvarlarına yanaşamazdım bile.
Lakin güvenli bir yerde (örneğin bina içinde bir camın arkasından yükseğe bakamıyorsanız) bu normal değildir, sebebine inilip psikolojik destek alınmalıdır.
istediğim yükseklikten aşşağa bakabilirim yalnız çok yaklaşınca ben de bir çekilme bir korku oluşuyor, uçaktan korkmam, dış cephe asansörden korkmam, teleferikten hiç korkmam, benimkisi tam ne bilmiyorum.
bende olan şeydir. en son avmnin en üst kat balkonuna çıkıp 2 saniye yere bakınca sanki biri ayak bileklerimden tutup kaldırıp aşağı atacakmış gibi hissettim ve başım döndü. bir an balkondan istemeden kendimi atıp yere çakılacakmış hissine kapıldım ama geri gitmeyi başardım. o gerginlikten sonra yürüyen merdivenden de aşağı bakamadan indim.
Öyle böyle bir korku değil a dostlar!
O tehditi hissettiğim an yere çömelip emekliyorum, zabıtaya yakalanmış sahtekâr dilenciler gibi.
Dönen başım,bulanan midem de cabası.
Ama uçaktan korkmamam enteresan tabii.ben de anlamıyorum benimkinin ne menem bir korku olduğunu!
Son 2 yıldır birazcık dizginleyebildigim fobim. Ilk iş hayatımda dış cephe asansörü ile +52 kotuna çıkmaya başlayınca zaman içerisinde fobimi yatıştırmaya ve kendimi buna alıştırdıkça birazcık yendim diyebilirim.
Yıllardır bende olan fobi. Ama askerden döndükten sonra termik santralde ise girdim ve defalarca 96 metreye dış cephe asansörü ile çıkınca kendiliğinden azalmaya başladı. Yuksek yapıda çalışmaya başladıkça üstesinden gelmem daha kolay oldu. Ilk bindiğimde için ürpermedi değil com farklı bir deneyim oldu. Aşağıdaki herkes karınca gibi gözükmeye başladı başım döndü başta sonra alışıyor insan.
bir korku. kat kat yüksekten aşağı bakamamak korku mudur yoksa kendini güvene almak mıdır bilemedim. uçak korkusu ile yükseklik korkusu birbirinden ayrı bence.
bünyemde var olan, yıllardır yenemediğim korkudur. sadece ben değil, bir başkası yüksek bir yere yakın olsa da kafayı yiyorum. hatta ve hatta gta, assasins creed, dying light tarzı oyunlarda bile yüksek bir yerden atlarken ya da bakarken tansiyonum düşüyor.
