Neden mi sadece bu 2 grubu beğeniyorum? Çünkü şarkılarının sözleri basit değil. Yüksek sadakat’in çoğu şarkısında edebi söz sanatları var (bkz: katil ve maktül) ve şarkılarındaki muhteşem sözleri çok iyi kompozite ediyorlar. Kutlu özmakinacı’yı söz yazarlığı konusunda çok beğeniyorum ben.
geçen gün işten eve dönerken gruba dönüş yapan kenan vural radyoda sohbet ediyordu. anlattığına göre eurovision'da başarısız olup döndükten sonra yedi sekiz ay hiç konsere çıkamamışlar. türkiyeyi temsil eden grubun üyeleri fatura ödemek için gitar sattı dedi. demekki dışarıdan günlük gülistanlık görünen hayatları olan insanlar da çokça dertle uğraşıyor. malatyada bir konser verdiler mesela. mekana 250 kişi anca girer. 50 tl den 12500 tl para toplanıyor. mekan parası var, vergi var, masraflar var. belki adamlara kalan 5000 tl. grubun 5 elemanı var. menajer vs desen o gece adam başı 500 tl kazandılar belki. sonuçta her gün konser veremeyeceklerine göre bu adamlar ortalama bir hayatı ya sürüyor ya süremiyor.
Mor ve ötesi gibi protest, psikolojik tahlil içerikli şarkılar yapmasalar da çok beğendiğim yıllardır takip ettiğim rock grubu.
Özellikle selçuk sami cingi döneminde nirvanaya ulaşmışlardı + alpay şalt’ın ayrılması da hoşuma gitmemişti hatta bu konuda cingi’den azar bile yemiştim.
Alpay Abi’den sonra cingi de ayrıldı.
kaliteli müzik icra ediyorlar. Aşk şarkıları yapmalarına rağmen seviyorum kendilerini. Çünkü sözler ağlak, zırlak değil.
Yani bunların da aşğğğğk için ölmeliiğ o zaman aşğğk tarzında şarkısı yoktur.
an itibariyle ankara optimum avm.de mini bir konser vermekteler. ayrıca grubun vokali sabah gelip gözlük baktı bizden. 69 tl'lik en uygun fiyatlı gözlüklere. grup olunca demek ki çok para kazanamıyorlar. paralar 5'e bölünüyor.
ismiyle çelişerek, Birbirlerine pek de sadık olmayan, zaman zaman dağılmalar, kopuşlar yaşayan sancılı grup.
Dinlemeye doyamadığım, her badirede, yüreğimi ağzıma getiren acımasızlardır aynı zamanda.
olum çözün şu sorunlarınızı, koca adamlar oldunuz artık.
Hem biz sizi òzledik!
belki solist için bir noktadan sonra kendi kariyerini ileriye taşımak adına atılması gereken bir adımdır ayrılık. ayrıca gruba da bir değişim bir yenilik gerekir.
ne yazıktır ki bu birlikteliği sonlandıranlar eski günlerini aramaktadır. sadakat için muhteşem cemil demirbakan (ceviz ağacı popüler olsa bile) sonrası kenan vural. karmatede resul dindar. hüsnü arkan'ın ezginin günlüğü'nde yakaladığı içtenliği şimdilerde bireysel çalışmalarına yansıtamadığını düşünmekteyim. örnekleri çogaltabiliriz.
dip not: bu insanlar başarısız demiyorum. sanatçı ölmez. ancak o birliktelik onları başka bir noktaya taşıyordu.
