ilk denemeleri yıllar önceden yapılmış olan hızlı tren daha önce kazaya karışmıştı hızlı trenin yan tarafların da bir korumalık bile yoktu hızlı olmasına rağmen kaza riski yüksekti ve oldu ama nedense şu sıraar kimse hatırlamıyor daha önce kaza olduğunu.
bugun 11.00 treniyle ankaradan bindigim ve beni oldukca memnun eden tcdd hizmeti.evet daha hızlıları da var ama simdilik elimizdeki bu.rotar sıkıntısı yok , beklemek yok.zamandan tasarruf konusunda cok işe yarar bir hizmet.
ancak koltuklardaki muzik servisi biraz vasat kalmıs cunku 3 kanal aynı tarz sarkıları calarken bir kanal jazz tarzı calıyor 8 kanal icinde faal olan bu 4 kanala ek olarak baska tarz muziklerinde konacagına eminim.
ayrı bir havası olan, otobüsten çok daha rahat ve nedense daha samimi gelen yolculuk şeklidir. eskiden beri trenlerle ayrı bir bağı olan insanlar, yht'yi de çok sevdi. tren garlarının biraz hüzünlü, biraz durgun, belki biraz da mutlu yüzlerini görmekten de kaynaklanıyor olabilir. ama ne olursa olsun, tren yolculuklarının tadı bir başka oluyor.
dağıttıkları tcdd damgalı kulaklıkları ile fiyaskoya dönüşen ve bana her seferinde 250km hız ile ters istikamette yolculuk ettirerek eziyet eden tren. hadi koltuk bir nevi şans onu geçtim. havalı bir hostesin elindeki sepetten çiçek saçar edasıyla dağıttığı kulaklığı bir hevesle koltuğun yanındaki girişe takmam ve kulaklıktan kablo kokusunun gelmesiyle çekmem bir oldu. bildiğin yandı kulaklık sözlük. teknoloji japon, ürün çin malıymış meğersem.
iki kere binme fırsatım oldu ve koltuktaki poşetli kulaklıkları görünce uçacağız herhalde sandım. elime alıp baktığımda elektronik kulaklık olduğunu anladım. meğer koltuğun yanındaki müzik zımbırtısı içinmiş.
hafta sonları evime kavuşmama vesile olan yüzyılın ulaşım aracı. hostesler de özenle seçilmiş. neredeyse hepsi bir içim su. ortam güzel. her şey harikulade. emeği geçenlerden allah razı olsun.
neye göre kulaklık dağıtıp dağıtmadıklarını anlayamadığım trendir.
kış ayındaki yolculuklarımda sürekli kulaklık dağıtılır ve monitörden güzel filmler yayınlarlardı. isteğe göre de müzik dinlerdik.
fakat geçen haftaki yolculuklarımda kulaklık falan vermediler. doğal olarak film de yayınlamadılar. bu hizmetlerine güvenip, yolculuğa hazırlıksız çıkanların sinirleri bozuldu tabii. 1.5 saat ama olsun, eheh.
daha dün gibi hatırlarım evimizin önünden geçişini dönemin başbakanı el sallıyordu etrafa. annelerimiz,babalarımız korktuğundan binme binme diye yakardığı araç ya da. ama şuda gerçektirki fatih ekspresi kesinlikle daha rahattır yahut anadolu ekspresi.
eskişehir - ankara arası soğuk nevale hostesleri 250 km vurdurarak yol tepen , aslında koltuk ayarı bile yapılmayan frekanslarında popüler müzikler çalan aslında hızından değil direk dolanmadan gittiğinden eskişehir e 1,5 saatte giden icat.
not: he bide kapıyı acaba giderken açabiliyor muyuz diye sormadan edemedim malum sabah benim vagonda görevli olmadığından çatır çutur bastım düğmeye açtım evet yaptım bunu.
iyi hoş güzel de bu trenlerin tek sorunu bavul koyacak yer bulamamak. hele bayram, yılbaşı vs. gibi tatil zamanlarında gidiş ve dönüşler tam bir çile haline geliyor.
valizler için ayrılan göt kadar bölmeler 3-5 bavulla dolar zaten. geri kalanlar da kapıların ağzına yığarlar bavullarını. hal böyle olunca da her durakta(sincan-polatlı-eskişehir) bir gerginlik oluşur. hangi kapılar açılacak, bavullar yere mi düşecek diye. hosteslere sorarsınız, onlar da çok ilginç bir şekilde hangi kapının açılacağını bilmediklerini söylerler. bu duygular içinde 1.5 saat geçer gider.
yaz şartlarına göre üretilmiş trendir. kış gelince 30 - 40 dk gecikme yapmaktadır, bütün tuvaletleri donmaktadır, kapıları bozulmakta yani açılıp kapanma sorunu yaşatmaktadır. açılmayan kapı yüzünden 10 dakika kapı önünde inmek için beklenilmektedir. *
