film şeridi olayının yalan olduğunun anlasildigi an.
geçen 2. kattan düşüyorum, tavanı dedim geçtim ama. kartonpiyer, demir profillerle beraber iniyorum aşağıya. aklımdan tek geçen ise; benden yaklaşık yarim metre yukarda, benle beraber düşüşte olan iri bir alçı parçasının, ben yere temas ettiğimde uzerime dusecek olmasıydı. nitekim düştü de. ama acımadı ya da ben sırtımın ve belimin dustukten sonraki açısıyla hissetmedim. bi de, bi ara tavanı yaptirmak kaça malolur diye düşünmedim değil. 200lira tuttu amk!
Hani şu arabayla hızlı giderken alt tünele girersin de için bi hoş olur ya. Onun 2 katı bi duygu olabilir.
Edit: bi gün bungee-jumping yaparsam anlatırım tekrar bunları.
bu başlığı açmam meraktandı. şunu da söylemeliyim ki 2 yıl önce bende 5. kattan düştüm. ve insanın aklına hiç bisi gelmiyo , sadece paçalarımdan hava alıp testislerimin serinlediğini hatırlıyorum. soracak olursanız diye söylüyim , gözlerimi hastanede açtım , 2 ayağım ve belim kırılmıştı.
uyan! uyann lann! diye düşünürken çarpmaya 0.341674 saniye kala rüya olmadığını anlamanın verdiği düz mantık kontaklanması denebilir. benim yazarım yüksek bi yerden düşerken bile düşünür!
