On üç yaşındayken daha, kadınları tanımaya başlıyor. Siyahtan daha siyah olan kara rengi Ziynet e yakıştırıyor. ilk kadını, Ziynet...
Duyguya hüznü için sarıyı, Sevdaya su gibi berrak neşesi için maviyi, Işıka yıkıcı ve coşkulu duyguların hepsini barındırdığı için tek renkle yetinmeyerek gökkuşağını, Nazana kesinlikle kırmızıyı, Ferdaya ise masumiyeti için beyazı...
Kendine aşık olan kadınların yirmi beş yaşına girdiklerinde esrarengiz bir biçimde öldüklerini, son kadını Ferdadan öğreniyor. Ferdayı ilk gördüğünde, hiç yabancı olmadığını, kendine birini hatırlattığını fark ediyor. Ferdanın Işıkla kardeş olduğunu, dahası, Duygu ve Sevdanın da kardeşleri olduğunu öğrendiğinde, farklı dönemlerde tanıdığı bu kadınların ölümleriyle kendisi arasında ilişki olduğunu düşünüyor. Ancak, kendine aşık olmayan ama uzun süre birlikte olan Nazanın yaşıyor olması, hastalık taşıyor olması ihtimalini ortadan kaldırıyor.
Bu ölümlerin sırrını merak ederek,1981 de yaşadığı olaydan sonra yüzünün değişimiyle ölümler arasında bağlantı kurarak, Işıkın sarı kaplı güncesinin peşine düşüyor, bir şeyler bulabilirim diye.
