japon olsa, harakiri yaptıracak kadar ağır bir hakaret olarak adlandırılabilecek cümleyi kabul edecek kadar mezhebi geniş bir insan olduğunu gösteren olay.*
hayatını ele etek öperek sürdüren ve yalakalıktan, yağcılıktan rant elde ederek geçiren kişilere normal gelen bir olay. zira, birilerinin kendileri gibi meziyetlere sahip insanların düştüğü şu durumdan hicab duymamaları normaldir. yüzüne tükürsen yarrabi şükür çekmek bu kişiler için olağan hale gelmiştir. ama en acısı toplum olarak her geçen gün daha da ahlaksızlaşıyoruz ve bu ahlaksızlık sorunu en çok siyaset alanında yaşanmakta. yağcılık, kraldan çok kralcılık, surata atılan tükrüğü yağmur sanmak, padişahım çok yaşacılık, sonuna kadar biat naraları...
hayır, biz çoluğumuza çocuğumuza nasıl örnek olacağız?
"evet, yavrum ne olursa olsun, şerefin dahi ayaklar altına alınsa makamın için ses çıkartma" mı diyelim? evlatlarımıza "el öpmekle dudak aşınmaz" felsefesini mi belletelim? böyle omurgasız insanların pelte halindeki duruşlarını mı feyz alın diyelim çocuğumuza yiyenimize?
edit: anca eksilersin, gocundun değil mi? birden kenidini gördün tabii! demek ki yüzüne tükürüldüğü vakit yarabbi şükür çekiyorsun! nasıl iyi oluyor mu?
