"Sessizliğin sesini donuk, bomboş bakışlarla, sabit bir noktaya bakarak dinliyordu. Güneşin masum ışıkları, nice yıllara, aşklara şahitlik etmiş çınar ağacının yapraklarının arasından süzerek oturduğu banka vuruyordu. Kuş cıvıltıları öyle ahenkli geliyordu sonsuza dek dinlenebilir, etrafında oynayan çocukların sesleri, mutluluk kahkahaları vardı ama o bunların hiç birinin farkında değildi ta ki arkasından bir ses"
"halbuki leman bembeyaz bir tene sahipti, simsiyah ve uzun saçları rüzgarla dans adeta dans ediyordu, o gözleri o zeytin gözleri bakanı yakıyordu. leman'ı tanıyamamıştı ama leman onu tanımıştı ilk gördüğünde aslında bu parka geldiğinde onu göreceğini tahmin etmişti. sırtı dönüktü yusuf un ama çökmüş omuzları, dağınık saçları, bir iki beden büyük gömleği ele vermişti onu."
