tanımadığın onca insanla aynı odaya girmek, aynı odada yaşamak beraber uyumak zorunda olmak ne yazık ki kötü bir kader. hele benim gibi şanssız bi insansanız daha büyümemiş sorunlu bir psikopatla aynı odayı bir sene paylaşmaya mecbur kalabilirsiniz. ertesi sene de bi dolandırıcı uyuşturucu bağımlısı pislik gelir odanıza. çeker de çekersiniz. artık neyse ki yurt ortamından kurtuldum. o geçirdiğim 2 sene de bana iyi tecrübe oldu. üniversiteye yeni başlayanlara tavsiyeler başlığı altında vermek istediğim bu mesajı burda veriyorum. hocam yurtta kalacaksanız her şeye hazırlıklı olun.
odadaki diğer 3 kişiyle uyumlu şekilde yaşamayı gerektirir.
zira oluyor mu;
hayır!
sağolsunlar içerisi yemek kokarken, sıcacık pencereler kapalı oluyor, yahu bıraz tertip düzen ama ya, üşümeme rağmen açtım buz gibi oldu içerisi de ancak çıktı o koku.
bir de aynı kirli tabağın 2 gün boyunca ortada kalması olur şey değil.
..diye diye uzayan şikayetlere sahip olmaktır yurtta kalmak. *
yurda bavullarınla adımını attığında esaretin bedelini izleyen bilir; hani andy dufrense'nin hapishaneye geldiği ve hücresinde geçirdiği ilk gece varya, orda yakalanan bir hava varya karanlık, umutsuz hava işte onun gibi birşeydir yurda ilk adımını attığın an ve gecesi.
"korku kokan alışma süreci"
sonra kuralları bir bir öğrenmeyi amaçlarsın. etrafta kafa dengi bir arkadaş gözlemlersin. zaten çoğuda senin gibi düşünür. kimiside kafa dengi arkadaş yerine ortam peşindedir. herkesle muhattabı aynı seviyede tutar, çevre geniş gözüksün icabı. oranın yerlileri genelde siz yeni gelene iyi davranır. bilir, anlar sizin halinizi. oda hatırlar ilk günlerini. hatta ağlayanını bile bilir.
"yerli oluyorum"
sonra alışırsın oda arkadaşlarına ve yurdun kurallarına. kafanda oda ve kattaki arkadaşlara bir şekil koymuşsundur. az çok kategorize etmişsindir hepsini. bir takım şeyler öğrenmişsindir;
genelde kantin televizyonunda müzik kanalı kral ve ya powertürk izlenir. kurtlar vadisi ve ya herhangi bir popüler dizi akşamı kantin tıka basa dolar önceden yer kapmak gerekir. kimileri grup kurar ortaklaşa cips, kola alırlar. yalnız takılanlar onlara gıptayla bakar. (genelde yeniler için geçerli. sonrada onlarda ortam kurduğu zaman yalnız biri gördümü kendini hatırlar o çocuğa biraz acımsar bakar.) yemekler pahalı, verilen fişler pek iş görmüyordur ayrıca yemeklerin tadı berbattır.
kantin kız yurdu ile ortak kullanılıyorsa kantinde sevgililerin ayrı bir havası olur. diğerlerinin gözünde yükselirler. banyo günü, imza saati, çamaşır yıkama günlerini öğrenmişsindir.
"gardaşım nörüyon?"
bu dönemde odana yoğunlaşırsın. artık herkesten ayrı kefeye koyduğun yakın arkadaş ve ya arkadaşların olur. bu dönemde öğrenciyiz abi demeye başlarsın. tam öğrenci moduna girersin. geç saatlerde batak mı dersin, çeşitli muhabbetler mi dersin, ortak maddiyat mı ne ararsan olur. yaramazlıklar bu dönemde başlar. ortamın tadı alınır, dersler arkadaşlardan sonra gelir.
"aynı çatı altındayız"
bu dönemde diğer odalar hatta katlarla ilişkiler kurulur. tüm öğrenciler genelde yurtta yıllanmış ikinci yılını geçirenler vasıtasıyla diğerleriyle tanışır bir şekilde. ve ya bir ihtiyacın olur (kitap, ısıtıcı, maşrapa, şampuan) onların bahanesiyle tanışırsın. artık toplu sohbetler başlar. genelde yurtta sözü geçen odada 20 kişi toplanır olgun sohbetler olur. seviyenin düştüğü zamanda olur.
"naber lan göt"
bu dönemde kardeşlik duygusu hakimdir. biri gelir senin çorapları giyer diğeri senden habersiz terlikleri almıştır. ilk başta "sorun değil gardaş kullan ne demek ayıpsın" denilirken artık o kadar ileri bir hal alıp samimi olunurki "lan ibne getir şunları" denilir. dışarıda takılınılan belli yerler vardır oralara grupca gidilir. (okey salonu, lokanta, cemaat yurdu)
"radikal kararlar"
herkes biraz biraz kendi oyuğuna çekilir. artık geleceğini, kişisel sorunlarını düşünür. yoluna devam etme duyguları ağır basar.
"elveda yurt"
kantinde tatlı bir sohbet, gürültü patırtının ardından ordan çıkar odanızın bulunduğu kata doğru yönelirsiniz. merdivenler boş, sessizdir. ağır ağır çıkarken buraya ilk adım attığınız o çaresiz, tedirgin, acemi halinizi düşünürsünüz. "herşeye rağmen güzeldi" dersiniz. odanıza varırsınız kimse yoktur aşağıda kantinde takılıyorlardır. ışığı kapatıp telefondan bir müzik açar geçmişi hatırlarsınız ilk geldiğiniz günleri neler geçirdiğinizi... artık son günlerinizi geçiriyorsunuzdur. orayıda bir eviniz görüyorsunuzdur. öyle farklı duygulara kapılırsınız ki...
"elveda sürgün yerim"
sonunda okuldan menzun olmuş yurttan kaydınızı aldırmışsınızdır. memleketinize, evinize giderken otobüste oturduğunuz koltukta şöyle bir geriye bakıp geçirdiğiniz öğrencilik adına genel özeti düşünür kendinizle gurur duyarsınız. sonunda okulu bitirmiş olgunlaşmışsınızdır. fakat bir soru aklınızın köşesinde sizi rahatsız ediyordur;
gerçekten şimdi ne olacak?
bardağa boş tarafından bakılınca,
bir insanın idrarının ne kadar iğrenç kokabileceğini keşfetmektir.
arkadaş ananınkine babanınkine şükredersin ya.
kağıt gibi duvarların yan odalardan gelen esneme seslerini bile geçirmesidir.
rahatça yellenememek, geğirerek cümle kuramamaktır.*
bir kaşık çorba, yağlı makarna için 40 dakika yemek sırasında beklemektir.
bardağa dolu tarafından bakılırsa,
genellikle kesintiye uğramayan sıcak su ya da 7/24 çalışan kalorifer demektir.
garnitürüne varana kadar çıkan binbir çeşit yemek demektir.
günlük 5 tl'ye çıkan kupon hizmetiyle cebin para görmesi demektir.
ayda 99 tl'ye ucuz barınma demektir.
aç arkadaşları doyurmak zorunda kalmamak demektir.
Beş arkadaşın ile birlikte bir odayı diskotek haline getirmek,bir arkadasının hasta olduğu yalanıyla görevli memuru kandırıp 3 kız saat 11'den sonra içmeye gitmektir.
final haftasında gece yarısı tepenizde halay çeken kıro kızlar yurttadır.
ocak ayının ortasında siz uyurken camı açan oda arkadaşınızdır.
sabahtan akşama kadar serdar ortaç, demet akalın, bengü dinleyen o kadar uyarmanıza, kulalıkla dinle şunları demenize rağmen diğer gün yeniden son ses açan kişi yine oda arkadaşınızdır.
ders çalışma çabası içindeyken hihiih kihkihkih diye gülen mal kızlarsa oda arkadaşınızın kankalarıdır, rahat vermezler.
her daim odanız kirlidir, kendinize özel hiçbir alan yoktur. masanızı hiç düşünmeden kullanacak insanımsılar yine yurttadır.
iyi yanları da vardır, yeri gelir eğlenirsin ama devede kulaktır.
7 yıldır yapageldiğim ve 2 yıl daha yapmak zorunda kalacağım eylem. artık evde dahi robot gibi yaşıyorum sanki almanya'da yaşıyorum saatler ve dakikalar üzerine kurulmuş bir hayattayım bu eylem yüzünden.
hayata dair yaşanılabilecek en güzel anların yaşandığı yerdir.gecenin bir saati acıkmalar,içeri gizlice alınmış içkilerin tüketilmesi ve akabinde kafası güzel olan arkadaşların susturulmaya çalışması. böyle uzayıp giden bir liste.tabi tüm bunlar için kafa dengi arkadaşlar şarttır aksi takdirde yaşanılmaz bir yer olur çıkar.
üniversite bir için gerekli olan yaşama biçimi. yurtlar bu çömezlik döneminde bir arkadaş havuzu gibidir. bir sonraki sene eve çıkacak potansiyel arkadaşlar burdan çıkar. ikinci seneyede uzatılabilinir bu süreç. ancak ikinci seneden sonra yurtta kalmanın pek fazla bir anlamı yoktur...
lisede daha samimi bir ortamdı sanki. üniversitede daha soğuk geliyor yurt ortamı, çevre falan.
ya da bana öyle geliyor. lisede bir devlet okulunun yurdunda, üniversitede ise vakıf üniversitesinin yurdunda kaldığım için de olabilir belki, bilmiyorum. ama lisedeki o samimiyeti üniversite yurdunda bulamadım.
