yurtta kalmakta olupta bir sonraki sınıfta eve çıkmayı hayal eden öğrenci rüyasıdır. yurttan sürekli şikayet eder sürekli yakınmalar yok efendim çok para gidiyor yok ben kendim yapsam daha güzel yemek yaparım vesaire en sonunda öğrencimiz buraya kadar geldi yeter artık diyerek eve çıkmaya karar verir fakat azınlık kalan bir kısım dışında genelde bunun sonucu seneye yine aynı yurtta kalmaktır.
5 ve ya 6 arkadaş toplanıp aralarında para toplaması haline mükün olan birşeydir. kendi evlerinde kebap olurlar ve istediklerini yaparlar, en büyük hayallerinden birtanesidir. eve çıkmayıpta ailesiyle birlikte yaşayan öğrenci ise zeki öğrencidir.
yemeğiydi, kirasıydı, yakıtıydı, temizliğiydi , bulaşığı çamaşırıydı , ev arkadaşıyla anlaşma sorunuydu derken evin yurttan çok daha masraflı ve yorucu olacağını bilmeyen öğrencinin özgür kalma hayalidir.
yurttaki kalabalıkta bir derdi olunca günün her saati konuşacak birilerini bulabileceğini eğlenebileceğini bilmeyen öğrenci hayalidir.
o kavgalar o birbirinin dolabındaki yiyeceği giyeceği aşırmalar öğrenciliğin tuzu biberidir.
bir yandan da istediğin saate girip çıkabileceğin , banyosunu lavabosunu sadece bir iki kişinin kullandığı, odandan çıkarken anahtarla kilitlemek zorunda kalmadığın bir ev insanı hep cezbeder.
en önemlisi de eskiden ailesiyle bir evde yaşadığından kişinin tek bir odasını hem çalışmak hem tv izlemek hem yemek yemek hem kişisel bakımını yapmak için kullandığı, bir tanecik odaya tıkıldığı yeri haklı olarak hapishane gibi görmesinden kaynaklanır. 1 oda 1 salon bile olsa bir ev size ait bir mekan hissi verirken yurt odası üniversite denen kazık sınavlarla dolu ve kafa gibme ortamına katlanmak için orada bulunulan bir yer gibi gelir. katlanılmaz bir hapishane hücresidir. enstrüman çalmak, hayvan beslemek gibi kendi kendinize oyalanmanızı sağlayan şeyler bile yasaktır.
kısacası yukarı tükürsen bıyık aşağı tükürsen sakaldır.
tüekiye de kredi ve yurtlar kurumuna bağlı yurtlarda standart ücret 105 tl olmasına rağmen, bir ayda her öğrenciye yapılan yemek yardımı 180 tl dir. dolayısıyla zaten her ay yurtta kalıp üstüne de 75 tl para almaktadır öğrenci kardeşlerimiz.
ilk üç yıl muhabbetine gelince, mutlak surette her öğrenci en az bir yıl evde kalmalı, gerçek dostluk ve arkadaşlığın tadına varmalı, ekonomi yapmayı öğrenmelidir. evet...
kız yurdunda kalanların hayalidir. hele birde cemaat yurdu olmayan ama çok sıkı kuralları varsa. birde tüm çirkeflikleri üzerine çekip her gün kavga ediyorsa haklıdır.
evin dekorasyonundan tutun da evde pişecek yemeklere kadar tüm planların hazır olduğu olgu. maison française referans noktası olarak ev düzülecek sanırsınız bu hayale kulak kesildiğinizde. halbuki her öğrenci evinin temel taşı olan kitaplık ve vazgeçemediği on beş liralık sehpalar ikea'dan temin edilecektir. evde tüp olmadığı zamanlarda kettleda makarna pişecek, artık üşengeçlik had safhada olduğundan -sigara kullanılıyorsa- evde sigara içilmeye başlanılacak, dışarı çıkılmayacak, ilk başlarda herkes eve toplanılacak ardından insan yüzü görmek istenmediği için aramalara cevap dahi verilmeyecektir. aynı zamanda da yurda giriş saati sıkıntısı, oda arkadaşı kaprisi, derdi, çilesi, devamlı uyuma isteği ortadan kalkacak, sorumluluk da bununla birlikte artacak ve öğrenci bireyimiz artık hayata hazır olacaktır.
(bkz: true story)
kurduğu hayallerin çoğu gerçek olmaz. benimkilerden örnek vereyim.
-hiç bulaşık biriktirmicem.
-hafta sonları hep gezicem tozucam sabahlara kadar.*
-hep düzenli olucam.
-oh ne güzel çamaşır makinem olucak hiç biriktirmem çamaşır yıkarım.
-odama şöyle minder alıcam böyle masa alıcam dolabım şöyle olucak.*
-duvarımı boyucam istediğim renge.
-köpek alıcam hemdeee golden.
