Uykusuzluk, tedirginlik, kimsesizlik. Evet. Özellikle ailesinden hiç ayrılmamış insan için daha zordur. Ben kyk da bu uzaklaşma zorluğunu anca 3 4 ayda atmıştım üstümden. Karanlık korkusu vardı birde... Tabi her geçen gün biraz daha azaldı. Tavsiye eder miyim? Kesinlikle ederim. Herşeyi, herkesi o kalabalıkta öğrenmek daha başka.
Yurda tam iki hafta geç gitmiştim ve içimi "acaba yerime başkasını mı aldılar" düşüncesi kemiriyordu. Odaya ilk girdiğimde sadece tek bir kişi vardı. Daha sonradan çok iyi dostluk kuracağım bu kişiye selam sabah vermeden ilk sorum "bana ranza ayırdınız mı" olmuştu. Sonra 3 yıl bunun geyiği döndü tabi.
ya kıyamam tatlışlar sizi.
geceniz ağlayarak mı geçer yoksa ağlamamaya çalışarak mı bilemem ama yarın gidince üniye güzel insanlarla tanışmaya bakın en önemlisi o.
Bilirim duvarlar üzerine üzerine gelir. Kaçıp gitmek istersin oradan valizlerini de alıp gece yarısı ama yapacak bir şey yok kardeşim. ilk bir ay takıl bak gitmek istemeyeceksin inan. Yeni eve taşınmak gibi dusun.
