başlığın aslı; "yurtdışından gelen akrabanın hediye getirme zorunluluğu" idi ama olmadı n'apalım. bunla idare edicez gari.
efenim bildiğiniz üzre özellikle 60 lı yıllardan sonra ülkemizden yurtdışına yoğun bir göç yaşandı. önce birileri gitti, sonra onlar birilerini götürdü, sonra diğerleri derken bugün yaklaşık 4 milyon türk çeşitli ülkelerde yaşamakta..
bu şekilde bir girizgah yaptıktan sonra gelelim asıl konumuza. efenim bilirsiniz yurtdışından gelen akrabalar her gelişlerinde yaşa göre; çikolata, şeker, gömlek, ayakkabı, pantolon, svit şört vs. hediyeler getirirler. esasında başlarda böyle bir zoruınlulukları yoktu, hani getirmeseler kimse "neden bişi getirmedin lan?" demezdi. ama n'apti bu abiler? her gelişlerinde bastılar bir bavula, çikolatayı, şekeri, ucuz seri gömleği ve ayakkabıyı, her yıl böyle geldiler. alıştırdılar burdakileri. nesilden nesile devreden bir tür gelenek, bir tür mecburiyet oldu artık bu; "yurtdışından geliyorsa biri, mutlaka hediye getirmelidir!" kendi kuyularını kendileri kazdı yani.
şimdilerde almanya ve fransa başta olmak üzere avrupada işsizlik hızla artıyor. bizimkiler artık eskisi para kazanamıyor, çoğukendini zor geçindiriyor zaten. bu durumda hadi çık da gel memleketine? burdaki yeni yetmeler, ergenlik çağındakiler; "ne getircekler aceba bize?" diye düşünmezler mi? düşünürler elbette. hadi analarına, babalarına anlatmak kolayda durumu, gelde bu veletlere anlat. küserler, anlatsan anlamazlar.. ee bu da haliyle gelen insanı üzer. getirse başka bir dert, para yok doğru düzgün. iki ucu boklu değnek yani! baştan yapılmaması gerekirdi o kadar müsriflik.
insanın kıt kanaat biriktirdiği parasıyla Türkiyede de bulunabilecek şeyleri iki kayı fiyatına alması alırken de küfrü basması sonucunu doğuran zorunluluktur. her yutdışına çıkan zengin mi oluyor sihirli değnek mi değiyor bir anda sanılıyor anlamıyorum . aileyi geçtim onlara almak zaten içinden geliyor insanın fakat görmeye gittiğiniz her insanın kalkana kadar ne zaman verecek acaba hediyeyi bakışları yok mu.
bu zorunluluğun ihlali çocukluktaki en büyük, en yaralayıcı düş kırıklıklarından birine sebebiyet verir, mahalledeki çocuklara "bak len almanyadan geldi" diye gösterilecek oyuncağın yerine valizden çıkan mavi kutulu nivea krem ve likörlü alman çikolatasına bakıp bakıp tenhalarda gözyaşı dökülür, "bidaha gelmesin evimize" şeklinde şımarıklık yaptırtabilecek kadar nefret edilir akrabadan.
-artık memlekete dönüyoruz eşe dosta hediye götürmeli, baktıkca bizi hatırlamalılar. acaba ne götürsek?
- fötr şapka geliyor aklıma ama oda çok demode oldu herkes götürüyor. hem ben bilmem bey sen bilirsin.
-aha buldum hanım.
-acaba nedir nedir?
-pişik kremi! d.tlerini koruyup kollamalıyız, eşimizin, dostumuzun, akrabamızın...
bir yakınımız bu zorunluluk altında ne getireceğini şaşırmış ve bunu getirmiştir.
vardir oyle bir zorunluluk. beklerim ben. bi cikolatadir efendime soyleyeyim elektronik bir aygittir. getirsinler tabi. hatta gelmeden once sorsunlar ne getiriyim diye ona gore biz de ihtiyacimiz olan bişeyi soyleyelim.
Yurt dışındaki gurbetçi dostlarımızın ve akrabalarımızın genelde ülkemizdeki bolluğu ve teknolojik olarak gelinen son noktayı bilmemesi veya küçümsemesi neticesinde kendi kendine zarar vermesi durumudur.
eskiden daha çok olan, doğuştan gelme yükümlülük.
eskilerde çükulata, püskevüt falan getirilirdi, şimdilerde ise ipod, iphone getiriliyor.
yuh bu devir ne kadar hızlı gelişiyor yshu.
beklenti büyüktür elbette, özellikle almanya'ya giden işçi kardeşlerimizden çikolata beklenmektedir. Ama gelen zaten onca parayı uçağa vermektedir e göt bl düşün dolarla satılıyor dolar olmuş anasının şeyi hala elimi gözlüyonuz yok lan getirmedim bu sefer denilesi durumdur.
En büyük problemdir. Bir kişiyi bile unutmaman gerekir ki unutursun genelde ve unutulan arkadaşa bahane bulma mücadelesi ile başlar laf sokma ile sona erer. Sonuç olarak gurbetlikten daha acı bir durumdur.
ayda bir yurtdışı seyahatine gitseniz de genellikle hep beklenendir. Bu nedenle bu işli ticarete döküp, yer kaplamayan, çok ağır olmayan birşeyi gözünüze kestirip herkese ondan alıp bu eziyetten kurtulmak gerekir.
