şu ahir ömrümde beni en az bi aşk yarası en az bi parasızlık kadar yaralamış olan nesnedir. ilk buluşmamızda öyle güzel görünür ki hep. yanak yanağa bir ömür geçirmek isterim. ama daha aşkımızın ilk ayı dolmadan kendini salar, beni kafalamanın rahatlığıyla kendine bakmayı bırakır adeta selülit yapar. böyle de kişiliksizdir işte. zamanla kuma gelir tabi üstüne. tabi gelen de başka bir yurt yastığıdır. aynı bokun laciverdidir. kaçınılmaz sonu ne kadar erteleyebilirsin ki. neticede; zalımsın yurt yastığı, yaramsın.
