ilk sene kesinlikle yurt. ortamı tanımak ve farklı çevrelerden insanlarla tanışmak için idealdir. ufak tefek tatsızlıklar dışında sağlam arkadaşlar da edinebilirsiniz. farklı üniversitelerden, bölümlerden.. güncel olaylardan daha kolay ve anında haberiniz olabilir. birden bire bütçenizi de sarsmaz. ikinci senenizi bilmem ama mutlaka bir sene yurtta kalın derim.
ilk sene yurtta kalınıp ortam tanınır, çevre edinilir. ikinci sene imkanlar ve istekler doğrultusunda eve çıkılabilir. böylece sorunsal olmaktan çıkar.
bu yaşınıza kadar sorumluluk almamışsanız, üşengeçseniz falan direkt "yurtta kalın." önerisi getirilebilecek sorunsaldır. yoksa evin derdi bitmez agalar. sonuçta her gün kız atmıyorsunuz di mi eve? ayda bir atsanız diyelim, otelin geceliği 50-60 lira falan.
ilk sene kesinlikle yurt tercih edilmesi gereklidir. yurdun tadı farklıdır. kocaman adamlar saklambaç oynar ama onun tadı da bir ayrı olur. ilk gece geç giriş anında ki heyecan çok iyidir, güvenlik ne diyecek olayları falan, güvenlikten yenilen uyarılar vb. bazen ortam çok fena olur, sohbet öyle güzeldir ki bir bakmışın sabah olmuştur, arkadaş edinebilme olasılığı - ilk sene için özellikle- çok daha fazladır eve göre ama evde aynı muhabbetlere bira eklenir birde koltuk rahatlığı vardır. evde ki senin bulaşığın bile bir hoştur kısaca ikisinin de tadı, zorluğu vs vs farklıdır ama aynı kapıya çıkar bir nevi. en iyisi 1. sene yurtta kalmaktır 2. sene veya daha sonrasında eve çıkmaktır.
eger manita yapcam takilcam diyosan ev yok efendim ben kafa rahatligima bakarim hic bir zikle ugrasmak istemuyorum dersen yurt. ev biraz dertli oluyo. ya da en iyisi ogrenci apartlari.
Öğrencilerin her iki durumdada rahat edebileceği mekanlardır. Eve kız atma imkanınız çok basittir fakat, yurttaki hoş sohbeti eğlenceyi başka hiçbir yerde bulamazsınız.
ilk sene yurda çıkılıp hep ailenin gönlü yapılmalı hem ortam görülmeli çevre tanınmalıdır. 2. sene ve diğer seneler için ev arkadaşı aranır hem. yurtta veya sınıfta iyi anlaşılan arkadaş olursa 2. sene eve çıkılır.
şahsen benim gibi birine ancak yalnızlık yarar. başkası düşünülemez. yalnız çıktım lo ben.
