güzel yanları olduğu kadar kötü yanları da fazla olan hayat. geceleri yüksek sesle müzik dinleyeni, yan odada gitar çalanı, koridorlarda türlü çeşit hayvan sesleri çıkaranı, ağzıyla gülemeyeni ve daha neler neler. okuldan yorgun argın gelirsiniz, yemeğinizi yer biraz oturup yatmaya niyetlenirsiniz. işte tam o anda dört bir yandan başlar işkence. önce oda arkadaşların, sonra yan odadakiler, sonra koridor, sonra penceredekiler derken türlü gürültü başlar uykunuzu s.kmek için. odadakilerin uykusu gelmemiştir,nasıl gelsin ki? sen sabah erkenden kalkıp tüm gün o dersten o derse cebelleşirken o camış gibi uyuyordu. nasıl gelsin uykusu? kimi klavyenin tuşlarını parçalarcasına bir şeyler yapar, kimi telefonla konuşur, kimi ışığı açık tutar. yan odadaki hayvan saat 01.00 sularında gitarını tıngırdatmaya başlar. öncesinde hafif melodiler gelir kulağınıza, zamanla artan gitar sesi ve eşlik eden sesler kulağınızı tırmalar. koridor mu? orada bir hayvanoğlu hayvan vardır ki telefon elinden hiç düşmez. o hep oradadır, sanki göreviymiş gibi. durmadan konuşur. zaman zaman sesini yükseltir, kimi zaman öküz gibi böğürür, kimi zaman da tecavüzcü coşkun gibi güler. bazen öylesine sesli kahkaha atar ki o sesin ağzından çıktığına inanamazsınız. gecenin ilerleyen saatlerinde pencerelerden sohbet edenler ortaya çıkar. 'baba naber, iyi valla senden naber' tarzı boş muhabbetleri gecenin köründe pencereden yaparlar. ulan öküz, öküzoğlu öküz! s.ktir git odasına ne konuşacaksan orada konuş. bir de pencereden türlü hayvan seslerini çıkaranları unutmamak gerek tabi. şaka yapmıyorum ha; uluyanı, maymun sesi çıkaranı, havlayanı.. kulaklarınıza inanmak istemezsiniz, o derece. size vereceğim nacizane tavsiyem; eğer okumaya niyetli, hedefleri olan, düzenli bir insansanız yurtta kalmamak için elinizden geleni yapın. ha, yok itin tekiyseniz, okulla alakanız yoksa, türlü piçlikleri yaparım diyorsanız doğru adrestesiniz.
hiç mi iyi yanı yok derseniz, evet var. sabrı, gürültüde uyumayı, pislikle yaşamayı, kendi ayaklarınız üzerinde durabilmeyi öğretir adama. ama ruh sağlığınızı da oldukça hırpalar.
bazı insanların insanlıklarını unutup ya da insan olduklarından sanki hiç haberleri yokmuşcasına kendilerine sanki bir hayvanın başka bir türüymüş gibi örnek aldıkları yakıştırdıkları davranışları sergileyenlerle yaşamak zorunda kaldığınız hayattır.
bakın hayvanları severim, asıl olan hayvanlardan bahsediyorum, onlara karşı hiçbir kötü düşüncem olamaz. onlar da bu güzel dünyamızın güzel canlıları. ama onlar gibi bir yaşamı kendilerine biçmiş aklı iradesi olmasına rağmen kullanmayan hayvanlardan bahsetmek gerekirse bir trilogyden bahsedeyim.
1) medeniyetine çaktımının insanı tuvalete gireceğin zaman kapıyı çaldığında içerden dolu sesi geldiği halde neden öküz gibi kapıya yüklenip açmaya çalışırsın? kapıyı çalma medeniyeti gösteriyorken bunu niye yapıyorsun?
2) hayvani hareketlerle yürüyerek birden tuvalet kapısına yüklenmenin anlamı nedir bunu neden yaparsın? bunu yapanın kapıyı açıp kafasını tuvalet deliğine sokasım geldi uygun vaziyette değildim.
3) temizlik nedir bilmeyen itoğluitler.
şimdi bunları geçtikten sonra iki senelik yurt yaşantımla ilgili gözlemlediğim hayvanlıklardan bahsedicem.
bak adamım burası yurt burda birlikte yaşıyoruz birlikte yaşamak zorundayız zira sezon başında 4000 küsür liralık senete imzayı çaktık. bir odada sadece sen yaşıyormuşcasına müziğin sesini açamazsın. yatıyorum hayvan oğlu hayvan. bu kadar mı düşüncesizsin. neden müziğin ya da filmin sesini öküz gibi açarsın. ve bunu yapma dediğimde ne diye bunu tekrar gene yapmaya devam edersin. hayvan dediğin sizin gibi düzensiz pis olamaz o ayakkabıları bile fırlatarak çıkarmak nedir her hareketiniz pislik her hareketiniz hayvanlık. yazık sizin ananıza babanıza nasıl çekiyolar sizi arkadaş. sonra sigara içip camı açmamak nedir. yediğini bitirdiktan sonra öylece bırakıp kalkmak nedir. pislik misiniz temizlesenize şunu. ne laf anlamaz ne insanlık bilmez insanlarsınız. velhasıl kelam böyle pislikler gibi değilseniz yurtta falan kalmayın arkadaş. be uyuyana saygısı var ne ders çalışana ne de insana. bu kadar düşüncesiz bu kadar hayvan gibi yaşayan insanlar olabiliyormuş ben bunu gördüm bu iki senede. kalacaksanız tek kişi ya da iki kişi kalın. tek kişiyle uğraşmak kolaydır en azından. 3-4-5 s*iktirsin. sonra geçmez zaman. geçmez. günler sizi bitirir. yorulursunuz her geçen gün daha fazla.
daha dün sokakta gördüğün ama tanımayıp yüzüne bile bakmadığın insanla bir de bakmışsın aynı odada yaşıyosun, aynı ranzada uyuyosun, aldığın yemeği, sırlarını, hayatını paylaşıyosun. ilginçtir; özeldir. ayrıca göçebeliktir, sürekli valiz taşır durursun. her öğrencinin bu duyguyu tatması gerekir lakin özel bir yurtsa burası ve yemek bile vermiyosa artık gitme vakti gelmiştir. özleyeceğin birçok şey vardır; yatak muahbbetleri, bu akşam ne yesek diyip söve söve hazır yemek yemek, birlikte izlenen filmler, diziler, paylaşılan sırlar, birlikte söylenen şarkılar... özlenecektir; ancak gitme vakti gelmiştir...
Her an su kesilebilir,
Yemekler hastahanelik edebilir,
Her an birisi koridorda şarkı söyleyebilir,
Ama en çok şuna karşı tetikte olunmalıdır, zaten hiç girilmeyen internete bağlantı sağlanabilir.
güzeli lisede yaşanandır. çünkü orası başka bir kaynaşmadır, kimlik kazanma sürecinde tüm kimliklerden yararlanma sürecidir. üniversitede ise artık kazanılmış bir kimlik vardır ve arkadaşlıklar belirli kıstaslara göre şekillenir.
"guvenliiiiik, 36 da zıgara içip bataaak oynuyollaaar" diye bağırıp, kendi odanı şikayet etmektir. *
ardından ışıkları kapatıp, uyku vaziyeti almaktır.
güvenlik gittikten sonra sigara ve batağa devam etmektir. *
sıçmak için tuvalete gitmeden, önce odada bir dal sigara yakıp tam kapıdan çıkarken en taşaklı güvenlik görevlisiyle burun burna gelmektir. *
oda arkadaşlarıyla halay oluşturarak oda oda gezmektir. halay çekerek diğer odalara girilir. diğer oda sakinleri daha şaşkınlıklarını üzerlerinden atamadan, odadaki masanın üzerinde ne varsa (kola, çikolata, cips, vs) alınıp, yine halay çekilerek odadan çıkılır. *
diğer oda sakinleriyle batak turnuvaları yapmaktır. *
yemek fişine bile oynayanları gördüm şart olsun. *
asla yalnız kalamamaktır.
kendi sessizliğinde yatıp, ağlayamamaktır.
duş almak için sıra beklemektir.
osbir çekmeyi unutmaktır. *
sürü psikolojisine kendini kaptırmaktır çoğu zaman. *
6 kişilik bir odada (!) sadece siz yatıp uyumaya çalışırken üstünüzdeki yatağın,yanınızdaki yatağın hatta ve hatta kendi yatağınızın kenarına fütursuzca oturup tavla atan arkadaşları bol bol edinebileceğiniz devlet ocağı !..
gece acıkıp yemekhaneyi yağmalamaktır. çarşı evci gibi kavramların çıkış noktasıdır. hiç yoktan onlarca kardeş sahibi olmaktır. büyümektir. çoğu zaman yalnız kalmanın imkansızlığıdır. her türden insanı tanıma fırsatıdır. mesafesiz ilişkilerin yeridir. kız yurduysa dedikodu kazanıdır. süpper bişeydir. yurt hayatını tadan ve tatmayan insanlar hareketlerinden anlaşılmakta, iyot gibi açığa çıkmaktadır. "heyyhaatt!!" dedirtir. 5 seneden fazlası sıkmaktadır.
mahremiyetin ne denli büyük bir ihtiyaç olduğunun, insanlara uyum sağlamanın, kendine ait bir banyonun tuvaletin olmasının ne büyük nimet olduğunun, sabrının sınırlarının, sanki sonsuza dek sürecekmiş sanılan arkadaşlıkların günler içinde nasıl sessizce bitebildiğinin, bazen ise paylaşmanın ne keyifli bir şey olduğunun, özlemenin, özlenmenin, yanlız gelip yalnız gidildiğinin, insana kendisinden başka dost olmadığının beyne ve ruha kazına kazına öğrenildiği hayat dilimidir. çok şey katar insanlara ve çok şey götürür. deneyim kısmını çok ciddi arttırır.
pilav ve makarnadan bezmektir. bitmek bilmeyen dedikodular. kızların sevgilileri, onların parası ve hediyeleriyle ilgili uzun övgülerini sabırla dinlemek, yadırgamamayı öğrenmek, alışmak, özlemek.
elbette yurttan yurda değişkenlik gösteren bir hayattır. devlet yurdunda zencilerle duş almaktan, tek kişilik odalarda içkisini yudumlamaya kadar giden geniş bir yelpaze içerir bu üniversite yılları. benim aklımda kalan genelde deli gibi yenmiş bir akşam yemeğinin ardından yatakta içilen güzel bir çaydır. bu arada çay da bedava idi.
kimsesizlerin, mecburiyetten yetiştirilmek üzere barındıkları yer.
bu benimdir diyebileceği eşyasının olmaması,kapanın elinde kalanlar ordusu.
Elindekinle yetinme dersinin alınacağı, tek adres.
ortamını bulduğunuzda çok mutlu olabildiğiniz ama türlü psikopatıyla da uğraştığınız hayattır. en güzel üniversite günlerinizin orada geçme ihtimali çok yüksek. herkesle dost herkesle arkadaş * )
hayatınıza çok şey katıp aynı şekilde birçok şey götüren hayattır. en önemlisi sabır etmesini öğreniyor insan. ne kadar çok farklı kişilikle karşılaşılabileceğini görüyorsun.
