bu biraz sey gibi.
once eve dolu dolu posetler getiren erkegi seversin.
bunun daha ileri etabı eve parfum, cicek filan getiren erkektir.
veya marketten biftek almak, entrecote almak, contrefilet almak guzeldir.
ama sen kofte alınca sevinirsin, o gun ankara dan abin gelmis gibi evde bayram havasıdır.
iyinin iyisi, kotunun kotusu hep var.
buzdolabın bos olabilir. hatta evinde buzdolabın bile olmayabilir. hatta evsiz bile olabilirsin.
ben iyimserliğimi çocuklardan yaşlılara kadar insanların saldırıya uğrayıp öldürüldüğü dünya çapındaki cinayet davalarını araştırırken kaybettim. yani sizin gibi saçma bir iyimserlik taşımıyorsam çok özür dilerim. zaten son 20 yıldır pozitif bir duygu hissetmiyordum, depresyondaydım, umutsuzdum, yetmezmiş gibi ülke iyice bunaltmaya başladı bir de salağın teki gelip bisikletle arkamdan çarptı. yani bunlardan sonra iyimserlik denilen saçmalığa önem vermiyorsam çok özür dilerim ama gerçekçi gelmiyor.
zaten canı sıkkın insanın canını daha da sıkan iki olay.
aga şu yurtdışına çıkmayı çok önemli görenleri ve bundan zevk alanları anlamıyorum. valla bak.
ya bunlardan biri çıksın desin ki şu şu şu zevkleri var ve onlar türkiye de yok.
ben çok rahatına düşkün biriyim. bırak yurtdışını, şehir dışını, ilçe dışını, mahalle dışını bile sevmem.
hatta ve hatta, (hazır olun geliyor) evdışını bile sevmem.(bahçe hariç)
yok oğlum yok. dünyada artık farklı bir yer kalmadı. her yer aynı. farklı olanlar da çok farklı yaşaman imkansız, çöl, çin yemekleri falan.
deniz ve müze meselesi var. ha bunun için gidersin. o da 3 gündür. 3 günden sonra sıkar.
evin rahatı hiç bir yerde yok.
allah seni inandırsın, valide bir kavurma yapar, o lezzeti milyon dolar ödesem başka yerde bulamam. ya kurufasule, ya karpuz.
ya bırak bırak.
bi boğaz lüferine paris i satarım aga.
