yunus emre gökçe

    3.
  1. özüm yok,
    geçmişim kayıp belki.
    senden sonra her şey bir üveylikti…
    ve sırf bu yüzden yazmadım öz geçmişimi…

    öz geçmişim,
    geçmemiştir benim…
    1 ...
  2. 5.
  3. edebiyatı bıraktığını twitter adresinden belirtmiş çok iyi bir kalemi olan yazarımızdır.
    0 ...
  4. 4.
  5. olur.
    olabilir.

    yaralarım, "geçmiş" rolü de yapabilir.
    0 ...
  6. 6.
  7. iki şiir kitabı sahibi son dönem genç şairlerden biridir.
    kitabının ilki yargah 2010 yılında çıkmış olup, ikinci şiir kitabı aşkmerandır.
    yeg mahlası adı altında şiirlerini kaleme almaktadır.
    asıl ismi yunus emre gökçe'dir.

    resmi facebook hesabı; https://www.facebook.com/emregokce.yeg

    kendisinin kulladığı resmi twitter hesabı; https://twitter.com/yegokce

    ve ayrıca kendisine ait bir internet sitesi bulunmaktadır. http://emregokce.com

    ve en güzel şiirlerinden bir kaçı şöyledir.

    bir şansımız daha olursa aşktan yana, seni yine severim.
    ‘‘ama bu defa değdiğin kadar, sevebildiğim kadar değil!’’

    ömrünü, yanında geçirmeyi düşünmeyeni,
    ‘‘ömrünce, yanından bile geçirmeyeceksin!’’

    nasılsa anlamıyor kimse kimseyi...
    uzun uzun susalım artık.

    ‘‘her gördüğümü sana benzetiyorum!’’ derken,
    özlediğimi değil de herkesleştiğini hissediyorum artık.

    diyorlar ki,
    ‘‘eden bulur.’’
    inanmayın, böyle değil.

    eden, yine aşka yeni bir beden bulur.
    başkasına gidecek olan, ne yapsanız gitmek için bir neden bulur.
    size kalan acıdır.

    acı mı?
    hâlâ tokasını saklarken, saçlarını başkasının okşamasıdır.

    biten o dev aşkın ardından,
    ömrünüzce bitmez o sese can veren iki kelimenin cinneti;

    ‘‘yaşadık, bitti.’’

    siz,
    ‘‘öldük, bitti.’’ diye düzeltin bunu.
    yaşasaydınız bitmezdi, yaşayan bırakmazdı ki.

    kokunu helal et!
    ‘‘aşkı zehrettin zaten...’’

    çok giden oldu buradan.
    sen de gitme şimdi.
    yemin olsun,
    ‘‘o’nlar yakar, ben ısıtırım seni.’’

    not bıraktı kadın...
    ‘‘unutamazsam ve utanmazsam, seni ararım.’’

    yunus emre gökçe!
    0 ...
  8. 7.
  9. edebiyatı bırakmasına üzüldüğüm üstad.
    0 ...
  10. 1.
  11. (yeG) takip edilesi cümle mühendisidir.

    http://www.facebook.com/EmreGokcex2 resmi hayran sayfasıdır.

    edit:
    Ömür bitti.
    Ödül yitti.
    Ödün verildi.
    Kefen giyildi aşkına.

    Sağ yanım sağır.
    Sol yanım solgun.
    Önüm arkam,varım yoğum, yoksun.

    Şimdi,
    Söndü ışık.
    Sustu dudağımdaki sen çalan ıslık.

    Sen,
    Dünya ahret acımsın artık!

    Söz (Şiir): Emre GÖKCE (Yel Vuruşları - I şiirinden)
    0 ...
  12. 2.
  13. ZiNDAN BAHÇESi

    Derin uyu,
    Ölü sansın yanındaki!
    Uykuların, yüreğim gibi derin olsun geceleri...

    Ölü gibi soğu, soğuktan ölür gibi yum gözlerini...

    Ölü gibi sessiz, ölüm gibi sonsuz, uyanmayacakmış gibi deliksiz uyu!
    Çünkü başkasının yanındaki uyanık gecelerin, daha da acıtır...
    Yakar, yıkar, kahreder beni...

    Artık daha fazla uzaklaşamazsın benden sevgili...
    Dur biraz!
    Yorma kendini!

    Kan kusucu ve katledici geceler aldım aramızdaki mesafeden...
    Ödünç sancılar kiraladım boşluğunun soğuğundan ve kiralık katilleri satın alan,
    Teni hevese müsait kadınlarından geçtim bu kentin.

    Aşk, dipsiz bir gösteridir, kirli kırık geçmişlerimizin karşısında...
    Kaç ayna kırıldı gözlerimizin âlâ karanlığında?

    Esir gönül, esaretin tuzağında uyuşmakta...
    Sancı bu ve yalancı sancı satıcılar gibi, derin uyu!
    Sancıları savıcı isimler rutubetle dudak kenarında!
    Alaz bir mevsim dönüyor dilimde...

    Acıtacakmış gibi güçlü, acınacakmış gibi masum zaman...

    Sevgilim!
    Ah benim sevgilim!
    Dilimin tenhasında, sesimle savaşan, susmaları galip sevgilim!

    Başı, sonu, dibi, ucu, aynı uçurum...
    Göğsüyle sırtı gibi,
    Ne yana dönse diğerini ardında bırakan sevgilim!

    Yüzüne değdim senin!
    Yüzüne güldüm senin!
    Yüz yüze, göz göze, diz dize dokunduğun özündüm senin.
    Dilim, köle gibi adına esir!
    Buğday bir ten kaybeder yitik mevsim, yitik, terk edilmiş şehir...

    Derin uyu,
    Kendini katil sansın yanındaki!
    Uykuların, gidişin gibi beter olsun!
    Derin olsun!

    Yaralarının gölgesindeki karanlıkta, gölgemi ara!
    Derin olsun gecelerin o karanlıktan da...

    Kokunun kayıp atlasında,
    Uyu!
    Yatakların dibinde aşk, aşk bir sonsuz dip ve sessiz bir kuyu...

    Yankısı prangalanan sessizliklerin düşünden, düşmanının eline düşer gibi...
    Vakitsiz uyu!
    Dilim, kesik...
    Dilim, köle gibi adına esir...

    Delir aklından çıktığımda!
    Apansız delir!
    Zamansız delir!

    Sevgilim!
    Ah benim sevgilim!
    Birkaç yaranın, birçok izisin...

    ‘‘Hep arkamda ol!’’ dedin.
    Arkandaydım senin.
    Arkandakine, arkanı döndün...

    Şimdi mazinde kalan ve günbegün hatırlanan en sızılı gerçeğinim senin.

    Sevgilim!
    Ah benim sevgilim!

    Arkandakine, arkanı döndün...
    Artık ne arkana, ne de arkandakine yüzünü de dönemezsin...

    Emre GÖKCE
    0 ...
© 2025 uludağ sözlük