son günlerin zırvasısıdır. bazı kendini bilmez tarih bilmez şuursuzların ahlaksızca dillendirdikleri sözdür. böyle bir şey olabilir mi? daha dün boğazımıza kılıçla değil sırtımıza hançerle kahpece saldıran bir ülkeye karşı bu nasıl bir tavırdır? bunun düşünenlerin atalarında bir sorun aramak gerekebilir. zira bu toprakların insanlarının çocukları olsalar bunu asla düşünemezler. zulmü yaşasalardı zalime yardım etmezlerdi.
dumlupınar ı bilenler bilir. benim köyüm oraya üç kilometre uzaklıkta. yani şudur daha yakın tarihte dedelerimiz bu piçlerle savaşmışlar anadolunun bağrında. hala tarlalardan mermiler patlamamış bombalar bulunuyyor. öyle bir savaş. ardıç ormanları varmış bizim köyün çevresinde geldiklerin ilk icraat onları yakmak olmuş. şimdi tek tük ağaçlar kalmış öyle deli kırın ortasında anasız babasız kalmış bir çocuk gibi durup durur. ahval böyleyken biz bunları yaşamışken yunan nedir lan? yunan! yunan bizim oralarda hakarettir. adamın anasına küfür etmiş gibi muamele görürsün. çizerler haritanı baştan aşağı.
içimden tanırım ben o illeri
Onlar ki zahirde viran olurlar Ardıçlı dağları çamlı belleri
Aşanlar Şirin´e hayran olurlar
dedelerimizin,dedelerimizin dedelerinin hatta onların dedelerinin bile düşman olduğu anadoluyu ellerinden bileğimizin hakkıyla aldığımız bir milletle dost olma zırvasıdır.
edit: sende bu kuyruk acısı,bende bu evlat acısı varken biz dost olamayız.
