biz insanlar doğacağımız aileyi dolayısıyla ülkemizi seçemiyoruz. biz de sevmediğimiz herhangi bir ülkede doğmuş olabilirdik.
dünyada bir sürü insan varlığını sürdürmekte. bütün bu insanların tek ortak yanı ise insan olmaları. dolayısıyla mademki hepimiz insanız ve insanların nelere üzüleceğini, neye canlarının acıyacağını, neleri kaybettiklerinde zarar göreceklerini biliyorken bir diğerimiz neden onun bu haline üzülmek yerine seviniyoruz? bu sevinen insanlar aynı şeyin kendi başına da gelebileceğini bilmiyor mu? bence bilmiyor. eğer bilse kendine bir toplu iğne batınca ayy diyen insanoğlu bir bebeğin ölmesine sevinemez.
neden köpek? yangına sevinen de bu başlığı açandan farksız öncelikle onu söyleyeyim.
yangına sevinenler sözüm size; ulan hadi yunanlılara kinlisiniz ben de sevmem tamam da ormanlarda yanan ağaçlar, yanan hayvanlar hiç mi aklınıza gelmiyor evlad-ı orospular?
Sivile ve ondan ziyade çocuğa gelen zararın her türlüsüne üzülürüm lakin alev ile ölüme madımaktan gördüğümüzden yaşadığımızdan dolayı daha çok üzülürüm. Geçmişler olsun...
yardım teklifimizi geri çevirmişler, ne üzülecem amk.. insanlara üzülüyorum, hayvanlara mesela köpeklere daha çok üzülüyorum ama yunanistan için üzülemiyorum.
