türk milletinin ne kadar vefakar ve cefakar olduğunun göstergesidir. bizde yunanistan'daki krizden çok daha ağırı 2001'de yaşanmış ama tek bir toplumsal olay yaşanmamıştı.
şimdi düşünün ispanya'da, portekiz'de, italya'da ve hatta yakın gelecekte ingiltere ve fransa'da kriz çıkarsa neler olur? bu insanlar zenginliğe ve paraya alışmışlar dolayısıyla fakir hayatı yaşamak bunlara çok çok ağır gelecek. görürsünüz ilerde borç ödeyememe yüzünden savaş bile çıkabilir.
30 senedir borç alıp salağa yatmışlardır . elbet bunun bir hesaplaşma günü olacaktı. eğer böyle giderse türkiye içinde aynı senaryo ve gündem sözkonusu olacaktır.
biz Türk'lerin en sevdiği şey huzurdur. sahip olunması istenen ilk şey de huzurdur. bu yüzden ki(maalesef) isyan etmek falan bize göre değildir. Belkide bu isyanlardan çok çekmiş olmamızdan da kaynaklanıyor olabilir. olsa da bireysel isyandan öteye geçmez bizim isyan(lar)ımız.
yunanistan değilde arjantinde benzer olaylar baş gösterdiğinde takribi bizde de 2000 krizi vardı o zamanda benzer sorular baş göstermişti cevap olarak biz alışkınız kanısında buluşulmuştu.
hadi bizde çıkıp toplanarak bankaları yakalım, devlet binalarını ateşe veelim değil mi? O akdar zengin bir ülkeyiz ve arkamızda avrupa birliği gibi o kadar güçlü bir kurum var ki hadi ayaklanalım.
Bu arada yunanistan'daki olaylarda ölenlerden biri 4 aylık hamile ve yanarak can vermiş, anarşizm yanlılarına duyurulur.
ya ne olacaktı dedirten durumdur.
türkiye düşünce yapısı bakımından her ne kadar çeşitli gruplara ayrılmış gibi görünse de, bu ülkede isyan etmek o kadar kolay değildir.
olması gereken durumdur. biz yıllardır krizdeyiz. adeta şerbetliyiz kriz konusunda. elin yunanı nereden bilecek açlığı sefaleti, yadırgıyor zavallılar.
aramızdaki kültür medeniyet farkı ile açıklanabilecek durumdur.beğenmeyip küçümsediğimiz yunanlılar ekonomik krizin faturasının halka çıkarılmasını 100 bin kişi ile protesto ederken,bizim afyon yutmuş koyun halkımızın herşeyi sineye çekmesini ben başka bir şekilde izah edemiyorum!
