1.
afili, ağustos, ahtapot, anadolu, ahahtar, anason, angarya, araka, avlu, ayazma, balyoz, barbunya, biber, bodrum, burgaz, cımbız, çinakop, çipura, çiroz, defne, demet, dirgen, despot, domates, efe, eksen, engebe, engerek, enginar, fasulye, fener, fesleğen, fıçı, fırça, fidan, fide, fiğ, filiz, florya, fok, funda, fol, gama, gem, gönye, gübre, güğüm, hamsi, horon, huni, hoyrat, ıhlamur, ırgat, ızgara, ikona, iskemle, istakoz, istanbul, istavrit, istakoz, kalamar, kaldırım, kambur, kangal, karides, katran, kavanoz, kefal, kerata, kestane, kiler, kilise, kimyon, kiraz, kiremit, kodes, kofti, kokoreç, kola, körfez, kukla, kundak, kutu, külüstür, kümes, kütük, lahana, lamba, lazut, levrek, liman, lodos, loğusa, lüfer, madara, mağaza, manastır, manga, mantar, marangoz, mart, marul, maske, mayıs, mazgal, melisa, menderes, mengine, mermer, mersin, metelik, metropolik, mezdeke, midye, mil, moloz, morina, muşmula, moloz, namlu, nato kafa, nevr (dönmek), orkinoz, oya, ortodoks, papaz, palamut, pandik, papatya, pataklamak, patates, patik, pestil, pataklamak, pıhtı, pırasa, pide, pilaki, piliç, poyaz, rafadan, reçine, roka, safra,salya, salyangoz, sardalya, sınır, semer, sıra, sırma,somun, sünger, sütliman, şamandra, şapşal, şırınga, takoz,takunya, tapu, taverna, tavla, tekir, temel, tırpan, tirsi, tonoz, tuğla, uskumru, vaftiz, vatoz, vernik, voli, yakamoz, yalı, yatır, yortu, zargana gibi kelimeler yunanca'dan türkçe'ye geçmiş bazı kelimelerdir.
3.
asfalyadır efenim. izmirliler çok kullanır. asfalyalarımı attırma, alfalyalarım attı gibi deyimler içinde kullanılır. bilmeyenler için anlamı şalterdir.
5.
türkçe den türkçeye geçmiş sözcük var mıdır diye düşündürten konudur.
6.
biz aslında bildiğin yunanca da konuşuyomuşuz haberimiz yokmuş.
7.
daktilo ama yunancada parmak demek.
8.
mete var galiba mete-or ,orgeneral mete.
9.
Efendi: otantik kelimesinden türer.
10.
Ne geçmiş değil ne geçmemiş. Türkçedeki balık isimlerinin tümü, meyve sebze tahıl isimlerinin çoğu yunancadır
