vakti zamanında bir kurban bayramında yapılandır. pişmanım. cidden pişmanım. keşke o koç yaşıyor olsa ve onu uzaklara götürsem. aslında ona vurmak istememiştim.
işin garibi kurban bayramı diye bir olaya bile karşıyım. neden karşı olduğumu uzun uzun sonra anlatırım ama kurban bayramı olmamalı. neyse işte o zamanlar almışız 3 tane koç. neden 3 tane dana büyüklüğünde koç aldığımızı soracak olursanız biri babama biri abime biri bana. hani sırat köprüsünde taşıyacaklar ya bizi. şimdi herhalde rahmetli babam tek bir dana üçümüzü taşıyamaz diye düşnüp ayrı ayrı 3 iri koç almış.
neyse ben yine benim koçu istemedim sevgili annemi taşısın dedim. annem ; evladım bana en azından 20 koç kesilmiştir onlar beni rahat taşır dedi. o dönem 91 yaşında filan olan babannem bana kes bana kes diye bağırdı.
ilk ikisini kestik sıra benimkine geldi. arkadaş nasıl inatçı. hayvan uyanmış duruma giden gelmiyor. deponun içinde yakalaymıyoruz sanki boğa mübarek. bir baktım koşa koşa bana doğru geliyor zaten herkes bağırıp duruyor , yok şöyle dur sakın kaçırma , yok böyle tut boynuzu filan derken. ben sanki yıllardır biriktirdiğim tüm hırsla isyan diyerek vurdum hayvana. tam alnının çatısına. hayvan aniden dona kaldı. gözgöze geldik.
sanki; neden abi..nedennn, der gibi oldu yere yığıldı. yavaşça yanına diz çöktüm ve kulağına fısıldadım; bana aykırı gitmeyeceksin oğlum gitmeyeceksin.
