geleneksel olarak havari yuhanna tarafından yazıldığı kabul edilen,is 100 dolaylarından kalma üç yeni ahit metni.birinci mektup,yazarının kimliğine ilişkin hiçbir ifade içermez.ikinci ve üçüncü mektuplarda yazarın kendisini tanıtmak için kullandığı "presbyteros"(yunancada "yaşlı") terimi o dönemde episkopos olarak da anılan tek ruhbanlık kademesini belirtir.yazarın kimliği çok tartışılmışsa da,mektupların içeriği ve dili,üçünün aynı kalemde çıktığını düşündürmektedir.
ilk mektupta,deccal olarak nitelenen "yalancı peygamberlerin" etkinlik gösterdiği bazı kiliselere seslenilmektedir.isa'nın tanrı'nın oğlu olmadan önce süren bu kişiler,kiliseden büyük kopmalara ve gerçekten inanmış cemaatin günden güne küçülmesine yol açmıştır.inananlar,bu heretik görüşün putperestler arasında yandaş bulmasından tahatsızdır; kendilerinden ayrılanların derin mistik deneyimler yaşadıklarını öne sürmeleri de bu kesimde aşağılık duygusunu yaratmaktadır.yetkinliğine ulaştıklarını,"tanrı'dan doğmuş" ve günahtan arınmış olduklarını iddia eden heretikler,kendilerini on emir'den üstün tutarak ahlaki gevşekliği onaylamaktadır.bu nedenle mektupta hristiyan cemaatten,kendilerine öğretilenlere sıkıca bağlanmaları ve heretik öğretileri reddetmeleri istenir.hristiyanlar örnek bir ahlaki yaşam sürmeye özendirilir.bu da isa'nın izinden giderek on emir'e uymakla,özellikle de birbirini sevmekle olur.mektupta egemen olan hava,dördüncü incil'dekine çok yakındır.
ikinci ve üçüncü mektuplar da gerek dil,gerek düşünce bakımından birinciye yakındır.ikinci mektupta hristiyanlara,isa mesih'in bedenleşmesini yadsıyan heretiklerden uzak durmaları öğütlenir.gayus adlı birine seslenen üçüncü mektupta,gnostik öğretilerin hristiyan cemaatini nasıl parçaladığı anlatılır.
