televizyonda gösterilen bir olayın aşırı hayvanlığa kaçtığını düşünen yapımcıların olaya yapılacak en iyi yorumun, yorumsuz olduğunu düşünmesi ve yorumu biz vatandaşa bırakması ile türemiş yorumdur.
Bazı insanlar tarafından da yapacak yorum bulunamayınca ve yorum yapmak zorunda olduğunu hissettiği anda yaptığı yorumsu kelimedir.
bazen sessizliğin en güzel tepki olduğunu ,olay karşısında kelimelerin kifayetsiz kalıcağını düşünenlerde ''yorumsuz''başlığıyla tek kelimeye kifayet yüklemektir....
amacı meleket insanının safiyane duygularını belki biraz da cahiliklerini ti ye almak olan genel geçer bilgili olan ama sarabın envai ceşidinden anlayan pkk diyince benim oyle bir sorunum yok diyen, cumartesi anneleri diyince ya evet üzülüyorum tabi ben de diyen dünyada soluduğu nefesler boşa giden yediği içtiği hayretmeyen insanların cümlesidir. adam özürlüdür, araba kullanır, sormadan fotografını cekerler başlık yorumsuz. teyzem ac cocuklarını doyurmak için copleri karıstırır, gizlice bir ağacın arkasından fotografı cekilir tüm türkiyeye aksam haber olarak sunulur başlık yorumsuzdur. insanlar insanları öldürür sapan atan coccuklara yağan füzeleri gösterir başlık yorumsuzdur. niye yorumsuz kardeşim! yok mu su dünyada söyleyecek iki çift lafın dersin...sonra seni de gündeme koyarlar iki satır yazını portakalı körtopal diye okuya okuya yorumlarlar ilginçtir başlık yine yorumsuzdur. yorumla kardeşim! eksiğimi yorumla sebebini yorumla nasıl olacak nasıl düzelecek onu yorumla. yorumla da yorumsuz kalmasın. allah cemil cümle entellektüel zibidilerinin bildikleri gibi etsin.
avukattır ya da hukuk öğrencisidir. bunu sözlükte gözümüze gözümüze sokmuştur. hoşgelmiş.
düzeltme yazısı: avukat falan değilmiş, sadece ilgi alanı buymuş, iyiki sadece ilgileniyor bir de okusa nolur merak ettiğimiz zeki öğrenci kardeşimiz.
kendisi yüzüklerin efendisindeki (bkz: arwen) kadar temiz yüzlü, (bkz: gandalf) kadar bilgili ve hoş sohbet insanıdır.
edit: hoş geldin.
geç gelen edit: kendileri sultandırlar.
taşa tutulmanın gündelik olay haline geldiği bir ortamda, ikisinden birini seçmek zorunda kalsaydınız, taşlayan mı yoksa taşlanan mı olmak daha az acıtırdı canınızı? yazıp çizmek ve benzeri hayata tutunma yollarından birini kendine yol edinmiş de ter döküyorsan, günün birinde olanca kırılganlığınla maruz kalabileceğin hoyrat yumurtalara da hazırlıklı olmak gerekiyor.
mızrağın ucundaki kral kafasına bakıp, "bu mızrak size pek yakışmış kral bey" diyebilen sıradan insanın, nasıl bu kadar yabancılaşmış olduğunu sorgulamak da benim işidir. darp edilmiş insana kol kanat gerip yarasını sarmak yerine birkaç adım arkasından yürüyüp alay edebilen, melek yüzlü ve zebani yürekli insanları anlayabilmek de...
çünkü biliyorum ki, saldırıya uğramış incitilmiş onca yılın birikimi bir anda yok sayılarak linç edilmeye kalkışılmış birine merhamet duymak yerine, arkasına takılıp alay etmek demek, aslında yaşayan bir kadavra olmak, ama bunun farkına varamamak demektir. ne zamandır dürtükleyip duran, her esintide "bunu yazayım" deyip ertelediğim husumet kültürü konusu içimde karıncalanıp duruyor. çünkü biliyorum ki yazarken canımı acıtan tatsız hatıraları eşeleyeceğim, beden kimyam bozulacak. sonra oturup yüreğim kanaya kanaya boşluktan yankı bekleyeceğim.
"hayatınızı salt mesleğinize ve çalışmaya, sadece kendiniz adına değil, tanıdık tanımadık herkes adına anlamaya vakfeden, bunun için birçok şeyden vazgeçen, ağır bedeller ödemekten kaçınmayan bir insan olabilirsiniz. ama muktedirlere kafa tutabilecek cesareti gösterdiğiniz an kara listeye alınacağınızı bilin. ve onların korkutma sindirme yolları, çoğunluğun dile getirmeye ürktüğü acı gerçekleri kütür kütür söyleme cesaretinizi kıramadığı için cezalandırılacağınızı da bilin. en zayıf noktanızdan vurulacaksınız; yüreğinde bir parça sevgi ışığı yakabilmek için didindiğiniz insanlar üzerinize saldırtılacak. bizzat evlâtlarınıza parçalatacaklar sizi. ve siz alnınızda patlayan yumurtadan çok, bunu eğlence gibi algılayacak kadar sevgisizleşmiş insanları görüp kahrolacaksınız."
hayatını başkalarının yerine de acı çekmeye, kendi içini eşeleyip gün be gün toprak silkelemeye, içinden çıkan en ufak ışıltıyı bile sesinin ulaşabildiği herkese akıtmaya soyunmuş olan birisi, yani adanmış kişi, bir kapısı yok sayılmak diğer kapısı yumurtayla infaz edilmek olan karanlık koridorda neden bir o tarafa bir diğer tarafa savrulup durur?
insanları putlaştıran da, onların mağrur kellelerini mızrağın ucuna geçirip sokak sokak dolaştıran da hep aynı gizli kıskançlık ve hınç duygusu değil mi? bazı insanları abartılı alkışlar karşısında sarhoş edip "ben sahiden de mühim adamım" yanılsamasına iten, karşısındaki kara kalabalığın bugün nasıl göklere çıkarıyorsa yarın da aynı sürü ruhuyla linç edeceğini unutturan da hep o anlaşılabilir insanî zaaflarımız değil mi?
bunu onca hayat tecrübesine karşın, yine de zamanında öğrenemeyen sevgi oburu ucuz kahramanlarının iplerinin çekileceği güne kadar sürdükleri sefanın. ama bu zaafı da küçümsemiyorum. kim istemez birazcık daha fazla sevilmeyi? elinin tersiyle kim itebilir hayranlık dolu sözleri? kim bir çırpıda hayır diyebilir? şöhret denen o hercai afeti öyle kolayca kim reddedebilir?
peki, var mı bu açmazdan korunmanın kestirme bir yolu? belki vardır, belki yoktur. varsa da ben bilemiyorum. yalnızca şunu hissedebiliyorum bulanık sezgilerimle. ne kadar kesin kararlar alsam, inzivalara sürüklensem, zırhlara bürünmeyi denesem de, insanlardan kendimi sakınamam.
neticede anthony de saint expureyin tilkiyi konuşturduğu monolog dadır gerçek; "yalnız evcilleştirebildiğin şeyleri tanıyabilirsin dedi tilki, insanların tanımaya ayıracakları zamanları yok artık. aldıklarını hazır alıyorlar dükkânlardan. ama dost satan dükkanlar olmadığı için dostsuz kalıyorlar."
+bu kizin senle iliskisi olduğu söyleniyor dogrumudur?
-yorumsuz!!
Asiri merak uyandıran, 11 harften olusan, anlayan anladı takısı almış, kelimedir.
Genelde cümlede soylenmesi imalı bir seyden bahsediyormuş havasi verir.
