gün iplik iplik
kâh bu dağ kaf dağı
yürümüşüm
kâh geçmişim çölleri bozbulanık
rüzgar olup esmişim, savrulmuşum
bir sağanak, bir yağmur
ipil ipil inmişim
yorulmamışım.
şehir be şehir
sokak sokak sürünmüşüm
kovulmuşum kapı kapı, sürülmüşüm
yol kaybetmişim
kırk gün kırk gece
yorulmamışım.
gün iplik iplik
dokumuşum tezgâhında maveranın
yaz gelmiş sulamışım kar çiçeklerini
yeşertmişim
sabrı azık kılmışım
kuytulara asılan cesaretimi
an gelmiş, ellerim tetik
uçurmuşum kuşları
sonra kekik kokmuşum çiçek çiçek
yorulmamışım.
yâr demişim saçlarını okşarken
yolları beklemişim dost bildiklerimin
koşmuşum, ağlamışım
saçlarım rüzgarlarda
düşe bata gelmişim ötenin ötesinden
raksederek dönmüşüm gitarın ezgisinde
sen demişim, o demişim, el olmuşum
upuzun vurulmuşum geceye
yorulmamışım.
bir gece ansızın alnımda parıldarken ay
bir koşum bağlanmışken
bozmamışken küskünlüğümü
susmuşum,
öyle bir susmuşum ki
YORULMUŞUM.
